Prawdziwy wzrost chrześcijański nie polega tylko na zewnętrznych oznakach religijności, takich jak uczestnictwo w nabożeństwach czy wiedza biblijna, lecz na wzrastaniu w świętości, co jest przejawem duchowego życia. Kościół powinien wspierać swoich członków w tym wzroście, promując miłość, ewangelizację, modlitwę oraz odpowiedzialność za innych. Wzrost ten nie tylko przynosi chwałę Bogu, ale także prowadzi do głębszego podobieństwa do Chrystusa, co powinno być celem każdego chrześcijańskiego wspólnoty.
Aby manifestować Boży charakter, Kościół musi słuchać i być posłuszny Bożemu Słowu — to fundament, który definiuje lud Boży od czasów Mojżesza po współczesność. Nie chodzi o strategię czy skuteczność, ale o wierność — słuchanie, zaufanie i posłuszeństwo Słowu. W ten sposób Kościół staje się żywym odbiciem Bożej chwały i uczestniczy w Jego misji na świecie.
Biblia była tłumaczona z niezwykłą starannością, a tłumacze trzymali się rygorystycznych zasad, by wiernie oddać sens oryginału. Mimo że przekład zawsze wiąże się z pewnymi trudnościami, dzisiejsze tłumaczenia są godne zaufania i dobrze oddają treść starożytnych tekstów. Wskazano także, że różnice między przekładami zwykle wynikają z językowych niuansów, a nie błędów czy przekłamań.
Jak to możliwe, że możecie teraz spełniać wymagania Prawa? Ponieważ nie postępujecie według ciała, ale według Ducha. Mieszka w was zupełnie nowa moc. Jesteście nowym stworzeniem i jesteście teraz świątynią Ducha Bożego. To połączenie Twojej nowej osoby i nowej osoby, Ducha Świętego, który jest w tobie.
Według Biblii „czas, który pozostał, jest krótki”. Jezus wzywa nas do oczekiwania na Jego powrót. Powrót Chrystusa jest bliski i przez to jesteśmy wezwani do pilności. Jak wobec tego powinniśmy żyć?

Transkrypcja audio

Chwała Boża jest bardzo ważnym tematem w Piśmie Świętym, co czyni ją bardzo ważną również dla nas. Na przestrzeni lat pastor John opisał znaczenie Bożej chwały na kilka sposobów.

Mówił na przykład to: „Uznanie Bożej chwały jest podstawą naszego zbawienia, a wywyższenie Bożej chwały jest celem naszego zbawienia”. W innym miejscu powiedział: „Boża chwała jest celem wszystkich rzeczy”. W jeszcze innym miejscu powiedział: „Boża chwała jest jednoczącym celem całej historii świata”. Lub: „Boża chwała jest źródłem i sumą wszelkiej pełnej i trwałej radości”. I tak dalej.

To mocne słowa, ale pojawia się pytanie – czym dokładnie jest chwała Boża? Co przez nią rozumiemy? Pastor John postarał się odpowiedzieć na to pytanie w swoim kazaniu „Jemu niech będzie chwała na wieki”, wygłoszonym 17 grudnia 2006 roku. Oto jego fragment.

Definiowanie niemożliwego

Mówię, że zdefiniowanie chwały Bożej jest niemożliwe, ponieważ to słowo jest bardziej podobne do słowa piękno niż do słowa koszykówka. Jeśli ktoś mówi, że nigdy nie słyszał o piłce do koszykówki – nie wie, co to jest piłka do koszykówki – i mówi: „Zdefiniuj piłkę do koszykówki”, to nie byłoby to dla ciebie trudne. Użyłbyś swoich rąk i powiedziałbyś:

„Cóż, jest to okrągła rzecz wykonana ze skóry lub gumy o średnicy około 25 centymetrów, którą się nadmuchuje, żeby była twarda. Następnie można ją odbijać, rzucać do ludzi i biegać podczas odbijania. Na końcu znajduje się obręcz (ale kiedyś był to kosz) i próbujesz przerzucić piłkę przez tę obręcz. Dlatego nazywa się to piłką do koszykówki.

Po takim wyjaśnieniu mieliby naprawdę dobre pojęcie, co to jest. Gdyby zobaczyli taką piłkę, byliby w stanie odróżnić ją od piłki nożnej.

Ale nie można tego zrobić ze słowem piękno. W naszym słowniku są pewne słowa, którymi możemy się komunikować nie dlatego, że potrafimy je wyjaśnić, ale dlatego, że potrafimy wskazać jakąś rzecz, którą to słowo opisuje. Jeśli razem z jakąś osobą będziemy oglądać różne rzeczy i wskazywać: „To jest to! To jest to. To jest to”, to możemy wyrobić sobie wspólne poczucie piękna. Ale ujęcie słowa piękno w słowa, jest bardzo, bardzo trudne.

Święty, czyli mający nieskończoną wartość

To samo tyczy się słowa chwała. Więc jak je zdefiniować? Musimy spróbować to zrobić, ponieważ jeżeli tego nie zrobimy, to ludzie zdefiniują je na swój własny sposób. Aby to zrobić, zamierzam, na podstawie Biblii, zestawić to słowo ze słowem „święty” i zapytać: „Jaka jest różnica między świętością Boga a chwałą Boga?”. Robiąc to, myślę, że zrozumiemy w pewnym stopniu naturę terminu chwała Boża. 

Świętość Boga to, jak sądzę, Jego bycie klasą samą w sobie pod względem doskonałości, wielkości i wartości. Jego doskonałość, wielkość i wartość należą do tak odrębnej i oddzielonej kategorii – uczono nas, że słowo święty oznacza oddzielony – że jest On klasą sam dla siebie. On ma nieskończoną doskonałość, nieskończoną wielkość i nieskończoną wartość.

Jego świętość jest tym, czym jest jako Bóg, a czym nie jest nikt inny. Jest to Jego doskonałość, której nie można poprawić, której nie można osiągnąć, która jest nieporównywalna, która determinuje wszystko, czym On jest i nie jest określana przez nic spoza Niego. Oznacza to Jego nieskończoną wartość – Jego wewnętrzną, nieskończoną wartość.

Przejaw świętości

W Izajasza 6:3 czytamy, że jeden anioł woła do drugiego: „Święty, święty, święty jest Pan Zastępów”. Ale dalej anioł woła: „Cała ziemia jest pełna jego…”.  Można by się spodziewać, że powie „świętości”, ale tak nie jest. Mówi „chwały”.

Bóg jest święty sam z siebie, a cała ziemia jest pełna jego chwały. Na podstawie tego spróbuję zdefiniować Bożą chwałę, mówiąc, że jest ona piękną manifestacją Jego świętości. Jest to publiczne ukazanie Jego świętości. Jest to sposób, w jaki Bóg wystawia swoją świętość na pokaz, aby ludzie mogli ją zrozumieć. Tak więc chwała Boża jest świętością Boga, która się objawia.

Posłuchaj słów z Księgi Kapłańskiej 10:3. Bóg mówi, że będzie uświęcony wśród tych, którzy się do Niego zbliżają, a przed całym ludem będzie uwielbiony. „Będę uświęcony” – mówi – „i będę uwielbiony przed całym ludem”. 

Tak więc widzieć, pojmować i liczyć się z Jego świętością (i, w pewnym sensie, dostrzegać ją) oznacza widzieć Jego chwałę, a tym samym uwielbiać Go.

Oto próba jej zdefiniowania: chwała Boża to nieskończone piękno i wielkość różnorodnych doskonałości Boga. Skupiam się na manifestacji Jego charakteru, wartości i atrybutów. Wszystkie Jego doskonałości i wielkości są piękne, gdy się je widzi, a jest ich wiele. Dlatego używam słowa „różnorodnych”. Można by to ująć tak: chwała Boża to nieskończone piękno i wielkość Jego wielorakich doskonałości.

Jak Bóg krzyczy

W tym samym kazaniu pastor John doszedł do następującego wniosku:

Niebiosa opowiadają chwałę Boga (Psalm 19:1). Co to oznacza? To, że Bóg krzyczy do nas. Krzyczy chmurami. Krzyczy niebieską przestrzenią. Krzyczy złotem na horyzontach. Krzyczy galaktykami i gwiazdami. Krzyczy: „Jestem chwalebny. Otwórz oczy. Jeśli mnie poznasz, przekonasz się, że jestem nawet bardziej chwalebny”.

Biblia mówi: „Święty, święty, święty jest Pan Zastępów; cała ziemia jest pełna Jego chwały!” (Izajasza 6:3). Gdybyś miał oczy w tym pomieszczeniu, dostrzegłbyś chwałę Boga wszędzie. Potrzebujemy oczu. Potrzebujemy oczu bardziej niż czegokolwiek innego: „Bóg tego świata zaślepił umysły niewierzących, aby nie widzieli światła ewangelii chwały Chrystusa” (2 Koryntian 4:4).

Pytam więc: „Czy ją widzisz? Czy ją kochasz?” W głębi serca zostałeś do tego stworzony. Jeśli jesteś całkowicie niezainteresowaną osobą, siedzącą tu dziś wieczorem i pragnącą tylko, by nabożeństwo się skończyło, nadejdzie taki dzień (i mam nadzieję, że będzie to dzisiejszy wieczór), kiedy zetrze się z ciebie wystarczająco dużo skorupy, byś powiedział: „Jestem do tego stworzony. Istnieję po to, aby to zobaczyć. Wszystko na to wskazuje. Cała chwała, którą uważałem za tak atrakcyjną, będzie oddana Jemu. To wszystko to plewy i popiół. On miał rację. Biblia miała rację. Jezus miał rację”.

Mam nadzieję, że nie będzie za późno, gdy to się stanie.

Udostępnij!

WYBRANE

Nie powinniśmy jednak mylić naszych osobistych świadectw z ewangelią. Dzielenie się naszymi osobistymi świadectwami nie jest ewangelizacją. Jest to jedynie wstęp do ewangelizacji, rodzaj rozgrzewki przed ewangelizacją.

Często czytane

POPULARNE TERAZ

OSTATNIE

Prawdziwy wzrost chrześcijański nie polega tylko na zewnętrznych oznakach religijności, takich jak uczestnictwo w nabożeństwach czy wiedza biblijna, lecz na wzrastaniu w świętości, co jest przejawem duchowego życia. Kościół powinien wspierać swoich członków w tym wzroście, promując miłość, ewangelizację, modlitwę oraz odpowiedzialność za innych. Wzrost ten nie tylko przynosi chwałę Bogu, ale także prowadzi do głębszego podobieństwa do Chrystusa, co powinno być celem każdego chrześcijańskiego wspólnoty.
Proces powstania kanonu Nowego Testamentu był wynikiem naturalnego rozpoznania ksiąg natchnionych przez wczesnych chrześcijan, a nie spisku mającego na celu ich selekcję. Pierwsze wspólnoty kościelne kierowały się czterema kluczowymi kryteriami: apostolskością, starożytnością, ortodoksyjnością i uniwersalnością, aby przyjąć dokumenty uznawane za autorytatywne. Przekonanie o autentyczności ksiąg biblijnych opierało się na tradycji przekazanej przez apostołów, co zapewniało ich historyczną wiarygodność.
Chrześcijanie, jako ambasadorzy Chrystusa, mają za zadanie wiernie przekazywać Boże przesłanie z miłością i empatią, nawet jeśli nie zawsze mają odpowiedzi na wszystkie pytania. Ważne jest, by być autentycznym i gotowym do dzielenia się wiarą, ufając, że Boża łaska sprawi, iż nasze słowa będą miały moc przemiany.

NEWSLETTER

Prawdziwy wzrost chrześcijański nie polega tylko na zewnętrznych oznakach religijności, takich jak uczestnictwo w nabożeństwach czy wiedza biblijna, lecz na wzrastaniu w świętości, co jest przejawem duchowego życia. Kościół powinien wspierać swoich członków w tym wzroście, promując miłość, ewangelizację, modlitwę oraz odpowiedzialność za innych. Wzrost ten nie tylko przynosi chwałę Bogu, ale także prowadzi do głębszego podobieństwa do Chrystusa, co powinno być celem każdego chrześcijańskiego wspólnoty.
Proces powstania kanonu Nowego Testamentu był wynikiem naturalnego rozpoznania ksiąg natchnionych przez wczesnych chrześcijan, a nie spisku mającego na celu ich selekcję. Pierwsze wspólnoty kościelne kierowały się czterema kluczowymi kryteriami: apostolskością, starożytnością, ortodoksyjnością i uniwersalnością, aby przyjąć dokumenty uznawane za autorytatywne. Przekonanie o autentyczności ksiąg biblijnych opierało się na tradycji przekazanej przez apostołów, co zapewniało ich historyczną wiarygodność.
Chrześcijanie, jako ambasadorzy Chrystusa, mają za zadanie wiernie przekazywać Boże przesłanie z miłością i empatią, nawet jeśli nie zawsze mają odpowiedzi na wszystkie pytania. Ważne jest, by być autentycznym i gotowym do dzielenia się wiarą, ufając, że Boża łaska sprawi, iż nasze słowa będą miały moc przemiany.

WYBÓR REDAKCJI

Nie powinniśmy jednak mylić naszych osobistych świadectw z ewangelią. Dzielenie się naszymi osobistymi świadectwami nie jest ewangelizacją. Jest to jedynie wstęp do ewangelizacji, rodzaj rozgrzewki przed ewangelizacją.
    Dołącz!
    Wpisz swój e-mail, aby co dwa tygodnie otrzymywać najnowsze materiały EWC.