Tytuł: Współczesne bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu
Seria: Przywrócenie uwielbienia Ducha Świętego (1/13)
Transkrypcja wideo
Teraz, kiedy nie muszę głosić niczego poza tym, co chcę głosić, odkąd skończyłem Nowy Testament, skaczę po różnych miejscach, próbując ustalić kolejność tego, co będę głosić. To dla mnie nowe doświadczenie i pracuję nad jakąś sensowną kolejnością na przyszłość. Ale w tym momencie życia mam wolność, w której mogę zająć się tym, co leży mi na sercu, a to jest dla mnie wspaniała okazja. Jest temat, który leżał mi na sercu od dłuższego czasu.
Chciałem go zaadresować, ale nie było to częścią głoszenia przez Ewangelie w sposób, w jaki mogę to zrobić teraz. Jest to temat Ducha Świętego. Ducha Świętego. Po skupieniu przez 25 lat głoszenia przez cztery Ewangelie na osobie Chrystusa, co było właściwe, po dużym skupieniu na charakterze i naturze Boga ukazanych w Chrystusie i widocznej w innych miejscach Pisma Świętego, nadszedł czas, żeby oddać cześć trzeciemu członkowi Trójcy Świętej, a mianowicie Duchowi Świętemu.
Duch Święty jest najbardziej zapomnianym, najbardziej fałszywie przedstawianym, najbardziej hańbionym, najbardziej zasmucanym, najbardziej znieważanym i mógłbym nawet powiedzieć, że najczęściej obrażanym członkiem Trójcy Świętej. To smutne. Kiedy nasz Pan oczyścił świątynię w 2 rozdziale Ewangelii Jana, powiedział, że jest to w pewnym sensie wypełnienie postawy Dawida z Psalmu 69: „Gorliwość o dom Twój pożera mnie. A zniewagi urągających Tobie spadły na mnie”.
Nasz Pan powiedział przez to, że odczuwa ból, kiedy Bóg jest hańbiony. Z domu mojego Ojca, który miał być domem modlitwy, uczyniliście jaskinię zbójców, Zanieczyściliście dom mojego Ojca. Uraziliście imię mojego Ojca. Zhańbiliście mojego Ojca.
Mogę powiedzieć, że od dawna czułem to samo w odniesieniu do Ducha Świętego. Tak, smucę się, gdy Bóg jest hańbiony. To dla mnie nieustający smutek. Smucę się, kiedy Chrystus jest hańbiony.
Ale we współczesnym chrześcijańskim świecie ewangelicznego kościoła ludzie są trochę mniej skłonni do przynoszenia hańby imieniu Boga oraz imieniu Chrystusa, ale najwyraźniej myślą, że mają swobodę w hańbieniu i znieważaniu Ducha Świętego, ponieważ wiele takich rzeczy ma miejsce. Nie jestem tu, by bronić Ducha Świętego. On potrafi się obronić, ale jestem tutaj, żeby powiedzieć, że zniewagi, które spadają na Jego Święte imię, spadają też na mnie. Spośród kościołów najczęściej dzieje się to u zielonoświątkowców i charyzmatyków, którzy czują, że mogą swobodnie znieważać Ducha Świętego, a nawet bluźnić Jego świętemu imieniu.
Robią to nieustannie. Jak to robią? Przypisując Duchowi Świętemu słowa, których nie wypowiedział, dzieła, których nie dokonał, i doświadczenia, których nie wytworzył. Przypisując Duchowi Świętemu to, co nie jest dziełem Ducha Świętego.
Niekończące się ludzkie doświadczenia, emocjonalne doświadczenia, dziwaczne doświadczenia i demoniczne doświadczenia, przypisywane są Duchowi Świętemu. Wizje, objawienia, głosy z nieba, wiadomości od Ducha przez transcendentalne sposoby komunikacji, sny, mówienie językami, proroctwa, doświadczenia poza ciałem, podróże do nieba, namaszczenia, cuda, wszystkie fałszywe, same kłamstwa, same oszustwa fałszywie przypisywane Duchowi Świętemu. Wiecie wystarczająco dużo, żeby wiedzieć, że Bóg nie chce być czczony w niewłaściwy sposób. Bóg chce być czczony za to, kim jest, za to, co uczynił, w sposób, jaki oznajmił.
To sezon na znieważanie Ducha Świętego. Oburzające znieważanie Ducha Świętego, twierdzenie, że mówi, robi i tworzy to, co nie ma w ogóle nic wspólnego z Duchem Świętym. To lekkomyślny ruch. Takie znieważanie Ducha Świętego jest haniebnym i niebezpiecznym grzechem.
Pomysł przyniesienia hańby Duchowi Świętemu powinien wywołać drżenie każdej myślącej osoby. Ludzie wydają się mniej zainteresowani twierdzeniem, że Bóg robi pewne rzeczy lub mówi pewne rzeczy, albo że Chrystus robi pewne rzeczy lub mówi pewne rzeczy niż mówieniem, że Duch Święty to zrobił, Duch Święty to powiedział, Duch Święty to wytworzył i wygenerował. Wydaje się, że nie ma żadnego umiaru w rzeczach, za które obwinia się Ducha Świętego. Żeby to dostrzec, spójrzmy na to jako na kontrast do tego, co widzimy na przykład w Ewangelii Mateusza 12.
Przywódcy Izraela popełnili niewybaczalny grzech. Czym był ten niewybaczalny grzech? Było to przypisywanie Szatanowi działania Ducha Świętego. Pamiętacie to?
Było to przypisywanie Szatanowi działania Ducha Świętego. Ewangelia Mateusza 12:31-32. To, co dzieje się dzisiaj, jest czymś odwrotnym. Przypisywanie Duchowi Świętemu działania Szatana.
To właśnie ma miejsce. Przypisywanie Duchowi Świętemu działania Szatana. Szatan żyje i działa w zwiedzeniu, buncie, fałszywych cudach, złej teologii, kłamliwych wizjach, kłamliwych snach, kłamliwych objawieniach, zwodniczych nauczycielach, którzy są w tym dla pieniędzy, władzy i wpływów. Szatan żyje i ma się dobrze, a jego dzieło przypisuje się Duchowi Świętemu.
Jest to poważne bluźnierstwo, podobnie jak przypisywanie Szatanowi dzieła Ducha Świętego jest poważnym bluźnierstwem. Nie jestem nawet w stanie zacząć przedstawiać wam wszystkich ilustracji. Znacie ich wystarczająco dużo. Możecie włączyć telewizor i zobaczyć jakiekolwiek z nich.
Aby nadać wiarygodność tym wszystkim rzeczom, tym wszystkim kłamstwom, przypisują je Duchowi Świętemu, jakby to nic nie kosztowało, jakby nie było żadnej ceny za to bluźnierstwo. Najnowsza fala tego zjawiska, podam wam tylko jedną ilustrację, najnowsza fala tego zjawiska, która zyskuje na popularności i trafiła do krajowych mediów, to nowa forma charyzmanii, przynosząca hańbę Duchowi Świętemu. Nazywa się to Nową Reformacją Apostolską, N-A-R, Nowa Apostolska Reformacja. Tak przy okazji, nie jest nowa, nie jest apostolska i nie jest reformacją.
To jak świnka morska. Ani to świnka, ani nie jest morska. To jak ruch chrześcijaństwa naukowego. Ani nie jest to chrześcijaństwo, ani nie jest to naukowe.
Nowa Reformacja Apostolska nie jest nowa, nie jest apostolska i nie jest to reformacja. Jest to jednak szybko rozwijający się ruch generowany przez tych samych niepokojących, fałszywych nauczycieli i fałszywych przywódców, którzy byli w charyzmanii przez dziesięciolecia, stale hańbiąc Ducha Świętego, stale hańbiąc Pismo Święte, stale ogłaszając cudowne znaki, cuda, wizje, sny. Peter Wagner, Prorocy z Kansas City, Mike Bickle, Cindy Jacobs, Lou Engle i tak dalej. To rozwija się w tak wybuchowym tempie, że mają swoją sieć w 50 stanach, które są w to teraz zaangażowane.
To nowa charyzmania na sterydach. Jeden z autorów powiedział, że to charyzmania na zastrzykach adrenaliny. Ich podstawowe twierdzenie jest takie, że Duch Święty objawił im, że w 2001 roku weszliśmy w drugą erę apostolską. W 2001 roku weszliśmy w drugą erę apostolską.
Co to oznacza? Oznacza to, że dawno utracone urzędy nowotestamentowego proroka i nowotestamentowego apostoła zostały przywrócone. Że Duch Święty dał moc proroctwa oraz moc i autorytet apostoła pewnym ludziom w tym pokoleniu kościoła od 2001 roku. Wydaje mi się bardzo dziwne, że Duch Święty dałby to ludziom, których teologia jest niebiblijna i całkowicie wykrzywiona, Jestem pewien, że Duch Święty nie uwiarygodniałby fałszywych nauczycieli.
Wiemy, że to nie Duch Święty, ale tak właśnie uważają. Duch Święty jest obwiniany za wszystko. To tylko najnowsza rzecz. Mają na przykład autorytet równy apostołom.
Mają tę samą moc, którą mieli apostołowie za sprawą Ducha Świętego, czyniąc cuda i korzystając z tej mocy. I mają ją od 2001 roku. Część z nich należy do kategorii proroków, inni do kategorii apostołów. Mówią to, co objawia im Duch Święty z tym samym autorytetem, jaki mieli apostołowie.
Ten autorytet i ta moc zostały ukazane światu, bo jeden z tych apostołów powstrzymał chorobę szalonych krów w Niemczech. Tak twierdzi. Ruch ten charakteryzuje się przesadnym, ekstatycznym, dziwacznym zachowaniem. Emocjonalizm wymknął się spod kontroli.
Różnego rodzaju szalone objawienia, zachowania. Ojcem tego jest Peter Wagner, ponieważ przez lata zaangażowany był w wiele różnych aberracji, w tym rozpoczęcie ruchu wyłaniającego się kościoła, który dał życie ruchowi pragmatyzmu, który, jak wiemy, jest tak wszechobecny. Ich wpływ wzrastał, a ostatnio wkroczyli do polityki i powiem wam, jak to zrobili. Kilka tygodni temu miało miejsce śniadanie modlitewne w mieście Houston, o którym być może czytaliście.
Było to wydarzenie sponsorowane przez Nową Reformację Apostolską i ich liderów, a gościem i głównym mówcą był Rick Perry, który jest kandydatem Partii Republikańskiej na prezydenta. To wydarzenie, sponsorowane przez Nową Reformację Apostolską, prowadziło dwóch pastorów. Są oni apostołami. Zostali obdarzeni apostolstwem przez Ducha Świętego.
Zadzwonili oni do biura Ricka Perry’ego jako gubernatora stanu Teksas i powiedzieli mu, że Pan objawił im przez Ducha Świętego, że Teksas jest stanem, który Bóg wybrał, żeby poprowadzić Stany Zjednoczone do przebudzenia i pobożnego rządu, a Rick Perry ma odegrać w tym kluczową rolę. Podczas tego wydarzenia ci dwaj apostołowie ruchu Nowej Reformacji Apostolskiej położyli ręce na Ricku Perrym i modlili się nad nim. Oni uważają, że Bóg przekazuje im bezpośrednio szczegółowe instrukcje. Szczegółowe instrukcje.
A jeśli ludzie nie posłuchają tego Boskiego objawienia, które przychodzi za ich pośrednictwem, będzie więcej trzęsień ziemi, więcej ataków terrorystycznych i gorsze warunki ekonomiczne. Jeśli jednak posłuchamy, wydarzą się dobre rzeczy. Przykładem tego miało być danie nam w Teksasie trochę deszczu po suszy. Gdybyście nie byli w temacie, pomyślelibyście że ktoś otworzył tylne drzwi domu wariatów.
Jeden z tych apostołów twierdzi, że Partia Demokratyczna kontrolowana jest przez Jezebel i trzy pomniejsze demony. Oni widzą demony w miejscach publicznych. Angażują się w konfrontację z tymi demonami i robią to w wyszukanych rytuałach, ze znacznikami, palikami i pionami. Objechali cały stan Teksas, wbijając w ziemię paliki, oznaczając pewne rzeczy i twierdząc, że każde hrabstwo w Teksasie należy do Boga.
Jeden z nich mówi, cytuję: „Jesteśmy powołani do panowania nad światem”. Udali się do każdej loży masońskiej w Teksasie, żeby wypędzić demona Baala, ponieważ demon Baal kontroluje masonerię. W 2009 r. w Houston odbyło się spotkanie.
Pod wpływem namaszczenia Duchem Świętym ukazała się Jezebel. Widzieli Jezebel. Kobieta o imieniu Alice Patterson, jedna z tych apostołów, która napisała książkę „Bridging the Racial and Political Divide”, co brzmi jak książka polityczna, wydana w 2010 roku, powiedziała, że widziała Jezebel, a Jezebel podniosła swoją spódnicę. Kiedy Jezebel podniosła swoją spódnicę, to jest cytat: „odsłoniła małego Baala, Aszerę i kilka innych demonów, które były małymi, płaczliwymi, drżącymi duchami, sięgającymi tylko do kostek chudych nóg Jezebel”.
Koniec cytatu. Napisała o tym w książce „Bridging the Racial and Political Divide”. Wszystko to przypisuje się działaniu Ducha Świętego, który objawia wszystkie te rzeczy. Wy wiecie, skąd się to wszystko bierze.
To znowu jest przypisywanie Duchowi Świętemu działań Szatana. Nie wiem, co Rick Perry wie lub czego nie wie o tym wszystkim. W kampanii przyjmujesz modlitwy od każdego, zwłaszcza jeśli nie jesteś pewien, o co w tym wszystkim chodzi. Ale to tylko jeden z przykładów aberracji, które wciąż zrzuca się na barki Ducha Świętego, jakby było to coś, co On robi.
Jest to przerażająca, przerażająca forma bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu. Są też inne formy. To tylko najnowsza z nich, którą widać w mediach. Pamiętam, że w pierwszych latach służby, kiedy skończyłem seminarium, przez wiele lat po ukończeniu studiów podróżowałem, robiłem to już w seminarium.
Po ukończeniu koledżu, w trakcie mojego seminarium i przez wiele lat po tym, podróżowałem i przemawiałem do grup młodych ludzi, grup z koledżu i wszelkiego rodzaju grup, służb studenckich i służb kościelnych. Było nieuniknione, że jednym z tematów, którego wszyscy ode mnie oczekiwali, była służba Ducha Świętego. To był stały punkt. Ciągle przemawiałem na temat służby Ducha Świętego.
Wszyscy pytali o uświęcenie. Jak pozbyć się grzechu ze swojego życia? Jak rozwijać się duchowo? Jak wzrastać w podobieństwie do Jezusa Chrystusa?
Jak oddzielić się od świata? Jak odnieść zwycięstwo nad pokusą? Jak do tego dążyć? Jak mogę manifestować owoc Ducha?
Jak mogę postępować według Ducha i nie spełniać pożądliwości ciała? To po prostu stare nowotestamentowe uświęcenie, a młodzi ludzie zadawali te pytania. Tak było cały czas. Brałem udział w kolejnych konferencjach na kampusach i w różnych miejscach, przemawiając do studentów i nieuchronnie pojawiał się temat tego, jak mogą się uświęcić?
Jak mogę być bardziej podobny do Chrystusa? Jak pokonać grzech w moim życiu? Jak mogę wzrastać w łasce i poznaniu Chrystusa? Co to znaczy być napełnionym Duchem?
Co oznacza chrzest Duchem, zapieczętowanie Duchem, zamieszkiwanie przez Ducha? Jaką rolę odgrywa Duch w moim życiu? Nie jestem już o to proszony. Wydaje się, że to nigdy nie jest tematem rozmów.
Nie wydaje się to tematem, który kogokolwiek obchodzi. Ruch charyzmatyczny ukradł Ducha Świętego i stworzył złotego cielca. Tańczą wokół tego złotego cielca, jakby to był Duch Święty. To fałszywa forma Ducha Świętego.
Wykorzystali Ducha Świętego, oczekując, że będą mogli to robić i nie spotka ich za to krytyka. Nikt nie może powiedzieć czegoś przeciwko nim. To dzieli, nie ma w tym miłości, a jest kłótliwość. Dlatego Benny Hinn powiedział o mnie: „Gdybym mógł, wziąłbym karabin maszynowy Ducha Świętego i odstrzelił mu łeb”.
Nie wolno ci kwestionować niczego, co mówią o Duchu Świętym. Przejęli Ducha Świętego i żądają, żeby ich za to nie krytykować, nie konfrontować, a oni dalej będą na tym korzystać. I tak prawdziwe świadectwo o Duchu Świętym jest spychane i wciskane do podziemia, bo to będzie dzielić, bo im się to nie spodoba, bo to kogoś urazi. Więc charyzmatyczna wersja Ducha Świętego jest złotym cielcem, który nie jest Bogiem, nie jest Bogiem Duchem Świętym, tylko fałszywym tworem, bożkiem, wokół którego tańczą w swoich hańbiących praktykach.
A my jesteśmy teraz w tym zainteresowaniu teologią reformowaną, w tej nowej fali ewangelicznej, w której bardzo mało mówi się o Duchu Świętym, bardzo mało dyskutuje na temat Ducha Świętego, brak mocnej doktryny uświęcenia, brak gorącego pragnienia świętości, oddzielenia od świata. Wydaje mi się, że znaczna część tego nowego ruchu ewangelicznego wygląda na coraz bardziej światowy. Wydaje się być obojętny na działanie Ducha Świętego. Jeśli zrozumiesz ewangelię, jesteś zwolniony z wszystkiego innego.
Bardzo małe jest zainteresowanie rozmową o tym, czym jest chrzest Ducha, napełnienie Duchem, zapieczętowanie Duchem, co oznacza chodzić w Duchu i nie spełniać pożądliwości ciała, co oznacza biblijne oddzielenie, osobista świętość, uświęcenie? Wydaje się, że nie ma dużego zainteresowania tym tematem. Gdziekolwiek jest Duch Święty, tam jest pokora. Gdziekolwiek widzisz wywyższenie człowieka, to nie jest dzieło Ducha Świętego.
Możecie spojrzeć na ruch, który uważa się za ewangeliczny. Jeśli zobaczycie tam nadużycia i wywyższanie ludzi, to nie jest dzieło Ducha Świętego. Tam, gdzie działa Duch Święty, tam jest wywyższenie Jezusa Chrystusa, a wszyscy inni zanikają. Spośród wszystkich wieków w historii Kościoła, ten jest najbardziej zdolny do karmienia pychy.
Dlaczego? Bo jest tak wiele sposobów, żeby znaleźć się na oczach ludzi na całej planecie. To łatwy czas dla pysznych ludzi, żeby w pełni wykorzystać swój potencjał. Wydaje się, że nie ma zainteresowania dziełem i służbą Ducha Świętego.
Jest nawet tolerancja dla poglądu o Duchu Świętym, który jest wręcz heretycki. Można to nazwać modalizmem. Wiem, że to techniczna nazwa, ale oznacza po prostu, że jest tylko jeden Bóg, który nie jest w trzech osobach. Jest jednym Bogiem, który ukazuje się w trzech postaciach, nie w tym samym czasie, ale osobno.
Czasami jest Ojcem, czasami Synem, a czasami Duchem. Nigdy nie jest trzema w jednym. Takiego zdania jest na przykład TD Jakes. Sabelianizm, modalizm.
Wydaje się, że wielu ludziom nie przeszkadza, że ma Boga, który nie jest Bogiem Biblii. Że ich pogląd na Ducha Świętego jest herezją. Ich pogląd na temat Syna i Ojca jest równie heretycki. Musimy dobrze zrozumieć Trójcę Świętą i oddać należną cześć Duchowi Świętemu, równemu Synowi, równemu Ojcu.
Te i wiele innych rzeczy zaprzątało moje myśli, ale myślę, że obraz jest jasny. Tak naprawdę nie przyglądaliśmy się zbyt mocno służbie Ducha Świętego, żeby zobaczyć, za co powinniśmy Go czcić i na czym powinniśmy być skupieni w oddawaniu Mu chwały i czci, które Mu się należą. Brak zainteresowania Duchem Świętym jest przyczyną pragmatyzmu. Zastąpiliśmy nadprzyrodzoność, służbę Ducha Świętego, pragmatyzmem.
Popełniliśmy grzech Galacjan. Galacjan 3, Paweł mówi: „Rozpoczęliście w Duchu, a teraz na ciele kończycie? ”. Innymi słowy, nie ma innego sposobu na zbawienie niż dzieło Ducha Świętego.
Czy kiedy jesteście już zbawieni, to kontrolę przejęło ciało? Chcecie osiągnąć wszystko ciałem. Pycha pokonała pokorę, a to zawsze jest obrazą dla Ducha Świętego. Gdzie są cisi, gdzie są pokorni i gdzie są skromni?
Tam, gdzie jest Duch Święty, Chrystus będzie wywyższony. To Chrystus, to Chrystus, i ponownie, to Chrystus, będzie tym, który otrzyma całą chwałę, całą cześć i całe uwielbienie. Duch Święty jest zasmucony, jeśli Chrystus nie jest wywyższony. Jego dzieło jest wygaszane, gdy ciało jest wywyższane.
Pewnie zajmowaliśmy się już tym przez lata. Oczywiście, poruszyliśmy wszystko, czego Nowy Testament naucza o Duchu Świętym. W końcu, przeszliśmy to wszystko w ciągu ostatnich 40 lat. Ale w ciągu najbliższych kilku tygodni chcę przyjrzeć się służbie Ducha Świętego.
Nie wiem, jak długo mi to zajmie. Nie mam pojęcia i to jest w porządku. Ale przejdziemy do jednego rozdziału, zamiast biegać w kółko, bo nie chcę zabierać was wszędzie. Przyjrzymy się 8 rozdziałowi Listu do Rzymian.
Możecie po prostu zachować to w pamięci. Jeśli przejdziecie tam teraz, będziecie trochę sfrustrowani. Ale proszę bardzo. Poczujecie się bardziej komfortowo, kiedy otworzycie Biblię.
Nie dojdziemy tam, ale po prostu otwórzcie Biblię. To będzie dobre. Odniosę się kilka razy do Rzymian 8. Ale to będzie nasz rozdział.
Przyjrzyjmy się temu przez chwilę. Pokażę wam tylko, dlaczego wybrałem ten rozdział. Oczywiście, żeby uczyć się o Duchu Świętym. Werset 2 mówi o Duchu.
Widzimy to tam, w Rzymian 8:2, który odnosi się do Ducha. Następnie schodzimy niżej, werset 4 odnosi się do Ducha. Werset 5 odnosi się do Ducha. Werset 6 odnosi się do Ducha.
Werset 9 odnosi się do Ducha. Werset 11 odnosi się do Ducha. Werset 13. I tak dalej.
Werset 14, werset 16. Jest to rozdział poświęcony Duchowi, aż do wersetu 26: „Duch wspiera nas w niemocy naszej”. Jest wspomniany ponownie, kiedy wstawia się za nami. Duch Święty jest głównym bohaterem 8 rozdziału Listu do Rzymian.
Daje nam to możliwość zbudowania solidnej teologii służby i dzieła Ducha Świętego. Moglibyśmy nazwać ten rozdział: Życie w Duchu. Życie w Duchu. Zobaczycie, że praca nad tym rozdziałem będzie czymś wspaniałym.
Ale zanim to zrobimy, chciałbym przedstawić wam ogólny zarys. Zanim przejdziemy do widoku z oczu robaka, przedstawię widok z lotu ptaka. Duch Święty nie jest bezosobową siłą. Nie jest rodzaju nijakiego.
Duch Święty nie jest wpływem. Duch Święty nie jest jakąś energią emanującą z Boga. Duch Święty jest Bogiem, członkiem Trójcy Świętej, osobą, całkowitą esencją Boga z odrębną istotą i osobowością. Pismo Święte mówi o tym jasno.
Jest równy w swej naturze i atrybutach. Powtórzę to jeszcze raz. Jest równy w swej naturze i atrybutach Ojcu i Synowi. Nie jest w żaden sposób umniejszony.
Jest w pełni Bogiem, w taki sam sposób jak Ojciec i Syn. Ma osobowość. Czasami ludzie określają Go jako „to”, Duch Święty. To jest niewłaściwe.
On posiada intelekt, emocje i wolę. Pismo Święte ma na to liczne dowody. Pismo jest ich pełne. Na przykład, On zna głębokości Boże, 1 List do Koryntian 2.
Innymi słowy, jest całkowicie zanurzony w głębi Boskiej wiedzy. Ma wiedzę równą wiedzy Ojca, równą wiedzy Syna. To 1 List do Koryntian, rozdział 2. On kocha świętych, a Jego miłość jest równa tej miłości, która jest charakterystyczna dla Chrystusa i Boga, Rzymian 5:5.
Dokonuje wyborów, Boskich wyborów, suwerennych wyborów. Pierwszy List do Koryntian 12:11. On decyduje, co przekaże danemu wierzącemu w kwestii duchowych zdolności i darów duchowych. On mówi.
On mówi. Zawsze mówi prawdę. On modli się za nas, Rzymian 8, jak zobaczymy w wersecie 26. On uczy nas wszystkiego.
On jest namaszczeniem, które pochodzi od Boga, Ewangelia Jana 14, 1 List Jana 2, więc nie potrzebujemy ludzkiego nauczyciela, bo On uczy nas wszystkiego. Ewangelia Jana 16:13 mówi, że On nas prowadzi. W Liście do Rzymian 8 czytamy, że On nas prowadzi: „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi”. On rozkazuje.
Jego polecenia widzimy na przykład w Dziejach Apostolskich 16:6-7. On ma z nami społeczność. Drugi List do Koryntian 13:14 mówi o społeczności Ducha. Efezjan 4:30 mówi, że może być zasmucony.
Wszystko to oznacza, że jest osobą. Można Go zasmucić. Dzieje Apostolskie 5:3, można Go okłamać, tak jak zrobili to Ananiasz i Safira. „Dlaczego okłamałeś Ducha Świętego?”. Można Go wystawiać na próbę. To ten sam fragment. „Dlaczego wystawiacie na próbę Ducha Świętego?”. Może być rozdrażniony, można to nazwać rozgniewaniem, zgodnie z Izajasza 63:10. Można Mu się opierać. Dzieje Apostolskie 7:51: „Dlaczego opieracie się Duchowi Świętemu?”. A w Ewangelii Marka 3, jak i w Ewangelii Mateusza 12, można Mu bluźnić. Pierwszy List do Tesaloniczan 5:19, można Go gasić. To znaczy sprzeciwiać się, przeszkadzać Jego wysiłkom.
Wszystko to świadczy, że jest On osobą, która myśli, czuje, działa i podejmuje decyzje w taki sam sposób, w jaki robi to osoba. Nie ma też wątpliwości co do Jego Boskości. Do tego, że bezsprzecznie jest Bogiem. Pokażę wam tylko jeden przykład.
Choć jest ich wiele. Przejdźmy na chwilę do Dziejów Apostolskich 5 i wróćmy do tego fascynującego opisu Ananiasza i Safiry, którzy okłamali Ducha Świętego, mówiąc, że oddali wszystko, co dostali ze sprzedaży nieruchomości, choć prawda była taka, że zatrzymali część pieniędzy dla siebie. W rozdziale 5, wersecie 3, Piotr konfrontuje ich w Dzień Pański w kościele: „Czym to omotał Szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego? ”.
Zwróćcie na to uwagę. „Czym to omotał Szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego?”. Przejdźmy do wersetu 4, do końca wersetu: „Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu”.
Bóg jest Duchem Świętym. Duch Święty jest Bogiem. Mamy tutaj Boskość Ducha Świętego, ukazaną całkowicie i wyraźnie. Mamy trynitarne formuły w Ewangelii Mateusza 28:19: „chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” – wszystkich równych sobie członków Trójcy Świętej.
Nie mogą występować oddzielnie. Modalizm jest niedorzecznym pomysłem. Pomysłem, że Bóg jest czasem Ojcem, a potem przebiera się za Syna, a potem przebiera się za Ducha Świętego. Jak wyjaśnić chrzest Chrystusa, kiedy Chrystus jest chrzczony, Ojciec mówi: „To jest Syn mój umiłowany”, a Duch zstępuje jak gołębica.
Niewielki problem dla modalistów, bo wszystkie trzy osoby pokazują się w tym samym czasie. On jest Bogiem. Skąd to wiemy? Ma atrybuty Boga.
W Hebrajczyków 9:14 czytamy, że jest wiecznym Duchem, wiecznym Duchem. Jest tak wieczny jak Bóg, ponieważ odwiecznie jest Bogiem. Jest wszechwiedzący. I widzimy to znowu w Jana 15, 16, również w Jana 14.
On jest źródłem wszelkiej prawdy. Wprowadzi was we wszelką prawdę, objawi całą prawdę. Pierwszy List do Koryntian 2, On zna głębokości Boże, które znane są tylko Bogu i tylko Duchowi Bożemu. Jest więc wieczny, wszechwiedzący i wszechmocny.
Jest wszechmocny. Jak potężny jest Duch Święty? Jest równie potężny jak Bóg. Skąd to wiemy?
Jest Stwórcą wszystkiego, co istnieje. To Księga Rodzaju. Na początku stworzenie było bezkształtne i puste. Było “tohu i bohu”.
Była to pustka i nicość, a Duch Boży poruszał się nad powierzchnią wód i rozpoczęło się stworzenie. Jeszcze bardziej zdumiewający obraz potęgi Jego stworzenia jest w 1 rozdziale Łukasza, wersecie 35, kiedy anioł przyszedł do Marii i powiedział: „Duch Święty zstąpi na ciebie. Duch Święty zstąpi na ciebie”. Posłuchajcie tego: „A wraz z Nim moc Najwyższego”.
Innymi słowy, moc Boga Najwyższego, El Eljon. Najwyższy, suwerenny Bóg wszechświata, moc Boga Najwyższego mieszka w pełni w Duchu Świętym. Jest to moc Boga Najwyższego udzielana przez Ducha Świętego. On stworzył wszystko, co zostało stworzone, w ten sam sposób, w jaki stworzył to Bóg i stworzył to Syn.
Wszechmoc. Wszechobecność. Psalm 139:7: „Dokąd ujdę przed Duchem Twoim? ”.
Pamiętacie, jak psalmista powiedział: Dokąd ujdę przed Duchem Twoim? Gdzie we wszechświecie mogę znaleźć miejsce z dala od Twojego Ducha? Nie ma takiego miejsca. On jest wszędzie przez cały czas.
W Rzymian 1:4 jest On nazwany Duchem Świętości. Bóg jest Święty, Święty, Święty. Ojciec jest Święty, Syn jest Święty, Duch jest Święty. To trisagion z Izajasza 6.
On jest Duchem Świętości. W 1 Piotra 4:14 nazwany jest Duchem chwały. Jest jak Bóg chwały, jak chwała Boża, lśniąca chwalebnie na obliczu Jezusa Chrystusa. On jest Duchem chwały.
W 2 Koryntian 3:6 nazwany jest Duchem ożywiającym. On jest źródłem życia. Wszystkie te atrybuty należą do Boga, a Duch Święty je posiada, dlatego Duch Święty jest Bogiem. Jako Bóg ma być czczony jak Bóg, ma być szanowany jak Bóg, ma być poważany jak Bóg, ma być traktowany jak Bóg.
Tak, jak traktowałbyś Boga Ojca i Boga Syna, będziesz traktować Ducha Świętego. Jak już wspomniałem, ludzie wydają się być nieco mniej skłonni bluźnić Ojcu i Synowi. Wydaje się, że nie mają żadnego problemu z robieniem sobie żartów i kpin z imienia Ducha Świętego. Jeśli mówimy o tytułach, które nosi Duch Święty, pozwala nam to trochę lepiej zrozumieć.
Wiele razy nazywany jest Bogiem. Właśnie przeczytałem to w Dziejach Apostolskich 5:4. Wiele razy nazywany jest Panem. Na przykład w 2 List do Koryntian 3:18, jednym z moich ulubionych wersetów.
Wiedzą o tym ci, którzy mnie znają. Czytamy tam, że „oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem”. Pan, który jest Duchem. Duch jest Panem.
Nazywany jest Bogiem i Panem. To tytuły Boga. Są też inne tytuły, które nosi. Nazywany jest Duchem Bożym.
Księga Rodzaju 1:2: „Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód”. Mateusza 3:16. Jest nazwany Duchem Pana w Łukasza 4. Jest nazwany Jego Duchem, czyli Duchem Boga, w Księdze Liczb 11:29.
Jest nazwany Duchem Jahwe w Księdze Sędziów 3:10. Jest nazwany Duchem Pana Boga w Izajasza 61, Duchem waszego Ojca w Ewangelii Mateusza 10:20 i Duchem Boga żywego w 2 Koryntian 3:3. Otrzymał wszystkie tytuły należne Bogu. O to tutaj chodzi.
Jest nazwany Duchem Jezusa w Dziejach Apostolskich 16:7, Duchem Chrystusa właśnie tutaj w Rzymian 8:9, a w Liście do Galacjan 4:6 Duchem Jego Syna. Filipian 1:19 – Duch Jezusa Chrystusa. To wyraźnie wskazuje, że jest On w pełni Bogiem. Im więcej o tym myślę i zastanawiam się nad tym, jak robiłem to w ciągu ostatnich kilku dni, tym bardziej boli mnie serce z powodu złego traktowania Ducha Świętego.
Powtarzam: Nie jestem tu po to, żeby bronić Ducha Świętego. On potrafi bronić się sam. Ale jestem tu po to, żeby powiedzieć wam, że nie chcecie być wciągnięci w drwiny z błogosławionego Ducha Świętego. Chcecie Go czcić za to, kim jest.
Ludzie czasem pytają mnie: Czy możemy modlić się do Ducha Świętego? Oczywiście. Oczywiście, On jest Bogiem. Czy nie musimy modlić się tylko do Ojca?
Nie. Módl się do Ojca, módl się do Ducha, módl się do Syna, módl się do wszystkich trzech, módl się do dowolnych dwóch. Czy możemy czcić Ducha Świętego? Absolutnie, upadnij i oddaj cześć Duchowi Świętemu tak samo, jak Chrystusowi i Ojcu.
Nie powiedziałbyś ani słowa przeciwko Ojcu, nie powiedziałbyś ani słowa przeciwko Synowi, nie mów ani słowa przeciwko Duchowi Świętemu. Nie przypisuj Bogu niczego, co nie jest prawdą. Nie przypisuj Chrystusowi niczego, co nie jest prawdą i nie przypisuj Duchowi Świętemu niczego, co nie jest prawdą. Gdybyśmy pozbyli się tylko tego, to zmieniłoby oblicze Kościoła.
Kiedy myślimy o dziełach Ducha Świętego, musimy zacząć od stworzenia. Dalej, w Starym Testamencie widzimy, że przekonuje ludzi. Pamiętacie w Rodzaju 6: „Nie będzie przebywał Duch mój w człowieku na zawsze”. On dąży do przekonywania w taki sam sposób, jak czytałem w Ewangelii Jana 16:8: „Kiedy Duch przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie”.
W Starym Testamencie widzimy, że napełniał pewne osoby do określonej służby. Odradzał ludzi w Starym Testamencie, bo nie można być odrodzonym bez Boskiego cudu, a On jest Duchem, który daje życie, życiodajnym Duchem. On jest tym Duchem. W Starym Testamencie widzimy Go jako Stwórcę.
Widzimy Go jako odradzającego tych, którzy wierzą. Widzimy Go jako przekonującego ludzi o grzechu. Widzimy Go jako uzdalniającego ludzi do służby. Przeczytajcie Księgę Wyjścia 31, Księgę Sędziów 3 i 6.
Duch Boży przychodzi uzdolnić ludzi do służby. Dlatego Dawid w Psalmie 51 mówił o swoim grzechu: „Nie odbieraj mi swojego Ducha”. Nie mówił o tym, że Duch Święty, który go odrodził i uzdolnił do życia duchowego, nagle odejdzie. Opisywał to szczególne dzieło Ducha Świętego, w którym przychodził na ludzi dla konkretnej służby, uzdalniając ich do robienia pewnych rzeczy.
Ale jedną rzeczą, która wyróżnia Jego służbę w Starym Testamencie, oczywiście z perspektywy Nowego Testamentu, jest to, że jest autorem Pisma Świętego. Żadne Pismo nie pochodzi z jakiejkolwiek prywatnej interpretacji, mówi 2 List Piotra 1:21. Nie z prywatnej interpretacji, ale „święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego”. Tak powstał Stary Testament.
Duch Boży jest autorem, który posłużył się ludzkim instrumentarium. Tak powstał też Nowy Testament. Jest natchniony przez Boga. Słowo tchnienie to “pneuma”.
To Duch Boży napisał Pismo Święte. W całym Piśmie Świętym można znaleźć miejsca, które mówią, że Duch Święty mówi to i Duch Święty mówi tamto. On jest autorem Pisma Świętego. Pismo Święte jest natchnione przez Boga.
Jest objawieniem Boga przez Ducha Świętego. Jeden przykład, Dzieje Apostolskie 1:16: „Musiało się wypełnić Pismo, w którym Duch Święty przepowiedział”. Ilekroć Pismo Święte coś mówiło, mówił to Duch Święty. A tak przy okazji, czytamy w Ewangelii Jana 15 i 16, że podstawowym zadaniem Ducha Świętego jest uwielbienie Chrystusa. On jest Duchem prawdy, ale wskazuje na Mnie, wychwala Mnie.
Kiedy czytasz Pismo Święte, to właśnie robi całe Pismo, nawet Stary Testament. Dlatego Ewangelia Łukasza 24 jest tak ważna. „Począwszy od Mojżesza przez wszystkich proroków wykładał im co o Nim było napisane we wszystkich Pismach” Starego Testamentu. W całym Starym Testamencie, ale też w Nowym, Duch Święty, który jest autorem, wskazuje na Chrystusa, Chrystusa, Chrystusa.
Więc gdziekolwiek widzisz dzieło, które jest naprawdę służbą Ducha Świętego, zobaczysz ludzi uniżonych i Chrystusa wywyższonego. Ludzie uniżeni, a Chrystus wywyższony. Potem, widzimy służbę Ducha Świętego w życiu Chrystusa. On tam jest i daje Mu życie.
On tam jest podczas chrztu. Duch Święty zstępujący na Niego jak gołębica. On tam jest, żeby rozpocząć Jego służbę. Duch Święty zstąpił na Niego i rozpoczął swoją publiczną służbę w wieku 30 lat.
Duch Święty jest obecny w czasie Jego kuszenia. Pamiętacie, że Duch Święty zaprowadził Go na pustynię i, przez tę pokusę, wyprowadził Go stamtąd. On jest namaszczeniem z Dziejów Apostolskich 10:38. Głosili o Nim i mówili, że jest namaszczony Duchem Świętym.
Duch Święty zstąpił na Niego. Dlatego mówił: Jeśli zaprzeczacie, że to, co robię, pochodzi od Boga, bluźnicie Duchowi Świętemu, bo to Duch Święty działa przeze mnie. Czy wiecie, że tak naprawdę to Duch Święty nauczał przez Chrystusa? Tak bardzo ogołocił samego siebie.
Nawet swoje nauczanie poddał temu, co Duch czynił przez Niego. Ewangelia Jana 3:34: „Ten, którego posłał Bóg, głosi Słowa Boże, gdyż Bóg udziela Ducha bez miary”. Wypowiada Słowa Boże, bo działa przez Niego Duch. Cuda Chrystusa i Jego przesłanie były służbą Ducha przez Niego.
Doskonale się z tym zgadzał, ale było to przesłanie od Ojca przez Ducha. To Duch był mocą, która stała za Jego cudami. Dlatego bluźnierstwem było mówienie, że pochodzą od Szatana. Czy wiecie, że nawet Jego śmierć, nawet śmierć Jezusa Chrystusa, o której tak często mówimy, była dziełem Ducha Świętego?
Nie wiem, czy kiedykolwiek o tym myśleliście, ale teraz będziecie. Hebrajczyków 9:14: „O ileż bardziej krew Chrystusa – posłuchajcie tego – krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu”. Każdy cud, którego dokonał, wydarzył się dzięki mocy Ducha, nawet Jego śmierć wydarzyła się dzięki mocy Ducha. Jego narodziny wydarzyły się dzięki mocy Ducha. On żył dzięki mocy Ducha.
Jego cuda działy się dzięki mocy Ducha. Jego nauczanie odbywało się dzięki mocy Ducha i Jego śmierć nastąpiła dzięki mocy Ducha Świętego. A co z Jego zmartwychwstaniem? Nadal jesteście w Rzymian 8?
Spójrzcie na werset 11: „Duch tego, który Jezusa wskrzesił z martwych”. Kiedy zaczynamy rozumieć służbę Ducha Świętego, to jest tak niesamowite, oszałamiające, daleko idące. Nie doszliśmy nawet do części, która dotyczy nas. Przejdźmy więc do tego.
Co On robi na świecie? Co Duch Święty robi na świecie? Przekonuje o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. Księga Rodzaju 6:3, zmaga się z grzesznikami, więc jest mocą, która przekonuje.
Zgodnie z 2 Tesaloniczan 2:13-14, On powołuje grzeszników. To skuteczne powołanie. On faktycznie ich powołuje. Co więcej, On odradza, Ewangelia Jana 3.
Musicie narodzić się z Ducha. Czyli w świecie On przekonuje, powołuje, daje odrodzone życie. Jest też świadkiem prawdy o Chrystusie. Dzieje Apostolskie 5:30-32.
Jest to więc służba Ducha Świętego, który przychodzi do grzesznika, przekonuje grzesznika, powołuje grzesznika, kiedy grzesznik rozumie chwałę Chrystusa, a następnie odradza grzesznika. A co robi w wierzącym? Oddaje chwałę Chrystusowi, wywyższa Chrystusa przez Słowo. Ale, poza tym, zamieszkuje w wierzącym.
Rzymian 8:9: „Duch Boży mieszka w was”. Paweł mówi w 1 Koryntian 6: „Jesteście świątynią Ducha Świętego”. On nas zamieszkuje. Robi się bardzo osobiście.
Efezjan 5:18 mówi: „Bądźcie napełnieni Duchem”. On nas napełnia, co wskazuje na moc, jak wiatr wypełniający żagle, który porusza statkiem. W analogiczny sposób. On nas pieczętuje.
On nas zabezpiecza, jak mówi Efezjan 1, na wieczność. On udziela nam owocu, owocu Ducha: miłości, radości, pokoju, uprzejmości, dobroci, wiary, łagodności, opanowania. On daje nam miłość, Rzymian 5:5. On daje nam dary Ducha, Rzymian 12, 1 Koryntian 12.
Kilka darów podzielonych równo między Jego ludzi. On nas uczy. Prowadzi nas do pełni prawdy, prowadzi nas do zrozumienia Pisma Świętego. To namaszczenie, które mamy od Boga, żebyśmy wiedzieli wszystko.
Rzymian 8:26, On modli się za nas. Galacjan 5:17, On walczy w naszym imieniu przeciwko naszemu ciału i grzechowi. Ewangelia Jana 14:16, On nas pociesza. Rzymian 8:14, wspomniałem o tym wcześniej, On nas prowadzi i nami kieruje.
Galacjan 3, On nas uświęca. Dzieje Apostolskie 1:8, On udziela nam mocy do bycia świadkami i ewangelizacji. Wszystkie te rzeczy czyni Duch Święty. Musimy rozumieć wszystkie te cudowne, wspaniałe rzeczy.
Był czas, kiedy była to bardzo ważna część chrześcijańskiej służby, chrześcijańskiego myślenia. Spróbuj dziś napisać książkę o prawdziwej służbie Ducha Świętego i znaleźć dla niej miejsce w chrześcijańskiej księgarni. To może być pomysł skazany na porażkę, biorąc pod uwagę wszystkie błędy, jakie można tam znaleźć. Nie oczekuję, że poza nami i kimkolwiek, na kogo możemy wpłynąć, powstrzymamy falę tego straszliwego urągania Duchowi Świętemu.
Ale myślę, że my jako kościół i my jako wierzący musimy oddać cześć Duchowi Świętemu w sposób, w jaki jest On godny czci. I zastąpić to frywolne, powierzchowne, obraźliwe podejście. Co więcej, wyciągnąć Go z cienia, żeby nie był zapomnianym członkiem Trójcy, który nigdy nie otrzymuje czci, która Mu się należy. Całe twoje chrześcijańskie życie jest dziełem Ducha Świętego.
Cała służba darów duchowych, wszystko, co ja robię, wszystko, co robię, wszystko, co ty robisz, wszystko, co ktokolwiek robi w Królestwie, w ciele Chrystusa, co ma jakikolwiek skutek, jakikolwiek wpływ, jakikolwiek cel lub jakikolwiek sukces, jest dziełem Ducha Świętego. Jak możemy to zignorować i zastąpić to tymi szalonymi rzeczami, które przynoszą Mu hańbę? To doprowadza nas do Rzymian 8, i w przyszłym tygodniu wrócimy do tego rozdziału. Ojcze nasz, dziękujemy Ci za czas uwielbiania Ciebie tego poranka.
To było takie odświeżające. Dziękujemy za ten błogosławiony kościół, za tych cennych ludzi, za miłość do Ciebie i Twojego słowa. Dziękujemy Ci, Duchu Święty, za to niepojęte dzieło, którego dokonałeś, nie tylko w stworzeniu, ale także w odrodzeniu. Dałeś nam życie.
Dałeś nam zbawienie, przebaczenie i udzieliłeś nam mocy. Teraz nas uświęcasz i prowadzisz do chwały. Będziemy uwielbieni przez Twoją moc. Będziemy przemienieni przez Twoją moc.
Będziemy gotowi na niebo dzięki Twojej mocy. W międzyczasie Ty wydajesz owoce, zasilasz nasze dary, wzmacniasz nasze świadectwo, walczysz z naszym ciałem, modlisz się za nas, sprawiasz, że wszystko współdziała ku dobremu, zabezpieczasz nas i pieczętujesz nas na dzień odkupienia. Kochamy Cię, czcimy Cię, uwielbiamy Cię, wywyższamy Cię.
© EWC | Amor Veritatis | GTY
