Boże! Tyś Bogiem moim, ciebie gorliwie szukam, ciebie pragnie dusza moja; tęskni do ciebie ciało moje, jak ziemia zeschła, spragniona i bezwodna. Tak wyglądałem ciebie w świątyni, by ujrzeć moc twoją i chwałę twoją. (Psalm 63,2-3)

Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe. Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat, a zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza. A któż może zwyciężyć świat, jeżeli nie ten, który wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? (1 Jana 5,3-5)

Pan wodzi oczyma swymi po całej ziemi, aby wzmacniać tych, którzy szczerym sercem są przy nim. (2 Księga Kronik 16,9)

Rozszedł się więc cały lud, aby […] urządzić wielką radosną uroczystość, gdyż zrozumieli słowa, które im podano. (Księga Nehemiasza 8,12)

Nader obfita jest radość moja we wszelkim ucisku naszym. (2 Koryntian 7,4)

Któż wpierw dał [Bogu] coś, aby za to otrzymać odpłatę? Albowiem z niego i przez niego i ku niemu jest wszystko; jemu niech będzie chwała na wieki. (Rzymian 11,35-36)

Wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy. (1 Jana 1,9)

Bóg zaś daje dowód [okazuje] swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł. (Rzymian 5,8)

I wszyscy staliśmy się podobni do tego, co nieczyste, a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona. (Księga Izajasza 64,6)

Dasz mi poznać drogę życia, obfitość radości w obliczu twoim, rozkosz po prawicy twojej na wieki. (Psalm 16,11)

Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. (Rzymian 13,12)