Pamiętanie o przymierzu

Sobota ze Spurgeonem to cotygodniowe rozważania z książki C.H. Spurgeona „Klejnoty obietnic Bożych”.

Daje pożywienie tym, którzy się Go boją; na wieki pamięta o swoim przymierzu.

Ps 111,5

Ci, którzy boją się Boga, nie muszą bać się niedostatku. Przez wszystkie te długie lata Pan zawsze znajdował pożywienie dla swoich dzieci, niezależnie od tego, czy były one na pustyni, nad potokiem Kerit, w niewoli, czy pośród panującego głodu. Aż dotąd, dzień po dniu, Pan dawał nam chleb powszedni i nie wątpimy, że nadal będzie nas karmił, dopóki nie przestaniemy tego potrzebować.

Jeśli chodzi o większe i wspanialsze błogosławieństwa przymierza łaski, Bóg nigdy nie przestanie zsyłać ich tyle, ile potrzebujemy. On pamięta, że zawarł z nami przymierze i nigdy nie zachowuje się tak, jakby tego żałował. Pamięta o nim także wtedy, gdy prowokujemy Go do zniszczenia nas. Pamięta, by nas kochać, strzec i pocieszać, tak jak się zobowiązał. Pamięta o każdej kresce i każdej jocie swojego przymierza i nigdy nie dopuści, żeby choć jedno Jego Słowo pozostało niespełnione.

My niestety nie pamiętamy o naszym Bogu, ale On łaskawie pamięta o nas. Nie może zapomnieć o swoim Synu, który jest rękojmią Jego przymierza, ani o Duchu Świętym, który aktywnie w tym przymierzu działa, ani o własnym honorze, który ściśle łączy się z tym przymierzem. Oto „fundament Boży stoi niewzruszony” (2 Tm 2,19a) i żaden wierzący nie utraci dziedzictwa, które należy do niego dzięki przymierzu soli1.

„Klejnoty obietnic Bożych” C.H. Spurgeon, wyd. Świadome Chrześcijaństwo, Toruń 2015. Wykorzystano za zgodą wydawnictwa.

Przypisy

  1. W tłumaczeniu KJV w Drugiej Księdze Kronik 13,5 jest mowa o przymierzu soli. Polskie przekłady Biblii używają w tym miejscu słów: „przymierze trwałe” (przyp. tłum.).
FacebookMessengerTwitterWykop
Dołącz!
Wpisz swój e-mail, aby co tydzień otrzymywać najnowsze materiały EWC.