Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Nie odrzucam łaski Bożej.
List do Galacjan 2,21
Gdy któregoś dnia na plaży – jako młody chłopiec – wchodząc do wody straciłem w niej równowagę przez cofającą się falę, poczułem się tak, jakbym w jednej chwili miał zostać wciągnięty na środek oceanu.
Było to przerażające. Próbowałem się zorientować, gdzie jest góra, lecz nie mogłem postawić stóp na gruncie, a prąd był zbyt silny, aby płynąć. Zresztą, nie byłem dobrym pływakiem.
W panice myślałem tylko o jednym: Czy ktoś może mi pomóc? Jednak będąc pod wodą nie mogłem nawet zawołać.
Gdy poczułem rękę mojego ojca – jak mocarny uchwyt imadła łapiącą za moje ramię – było to najwspanialsze uczucie na świecie. Poddałem się całkowicie jego sile. Ogromnie się cieszyłem, będąc unoszonym według woli mojego ojca. Nie stawiałem oporu.
Nie przyszło mi do głowy, aby spróbować pokazać, że nie jest tak źle, albo że powinienem dodać swojej siły do siły ramienia mojego taty. Wszystko, o czym myślałem to: Tak! Potrzebuję cię! Dziękuję ci! Uwielbiam twoją siłę! Uwielbiam twoje działanie! Uwielbiam, że mnie trzymasz! Jesteś wspaniały!
W duchu takiego uczucia poddania się, nikt nie może się chlubić. Ja nazywam to uczucie poddania się „wiarą”. A mój ojciec był ucieleśnieniem przyszłej Bożej łaski, której desperacko potrzebowałem i pragnąłem będąc pod wodą. To jest wiara, która uwydatnia łaskę.
Gdy zastanawiamy się, jak prowadzić chrześcijańskie życie, najważniejszą kwestią powinno być: W jaki sposób mogę powiększać – zamiast niewczyć – łaskę Boga? Paweł odpowiada na to pytanie w Liście do Galacjan 2,20-21: „Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie. Nie odrzucam łaski Bożej”.
Dlaczego jego życie nie odrzuca Bożej łaski? Ponieważ żyje on w wierze w Syna Bożego. Wiara kieruje całą uwagę na łaskę i powiększa ją, zamiast ją odrzucac.
