Nasze dobro jest rozkoszą Boga

Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.

I zawrę z nimi wieczne przymierze, że się od nich nie odwrócę i nie przestanę im dobrze czynić; a w ich serce włożę bojaźń przede mną, aby ode mnie nie odstąpili. I będę się radował z nich, i dobrze im czynił; na stałe osadzę ich w tej ziemi, z całego serca i z całej duszy.

Księga Jeremiasza 32,40-41

Boże dążenie, aby otrzymywać chwałę od nas i nasze dążenie, aby odnajdować radość w Nim są jednym i tym samym dążeniem. Boże zabieganie o uwielbienie i nasze zabieganie, aby znaleźć zadowolenie osiągają swój cel w tym jednym doświadczeniu: w naszej radości w Bogu, która obfituje w uwielbienie.

Dla Boga, uwielbienie jest słodkim echem Jego własnej doskonałości w sercach Jego ludu.

Dla nas uwielbienie jest szczytem zadowolenia, które wynika z życia we wspólnocie z Bogiem.

Zdumiewającym następstwem tego odkrycia jest to, że cała wszechmocna energia, która napędza Boże serce, aby dążyć do własnej chwały, napędza Go również, aby zaspokoić serca tych, którzy w Nim szukają swej radości.

Dobrą nowiną Biblii jest to, że Bóg wcale nie jest niechętny, aby zaspokoić serca tych, którzy w Nim pokładają nadzieję. Wręcz przeciwnie: Właśnie tym, co jest w stanie uczynić nas najbardziej szczęśliwymi, jest również tym, czym Bóg się rozkoszuje z całego swego serca i z całej swej duszy. Te słowa są niesamowite: „I będę się radował z nich, i dobrze im czynił […] z całego serca i z całej duszy” (Księga Jeremiasza 32,41).

Z całego swego serca i z całej swej duszy Bóg przyłącza się do nas w naszym dążeniu do wiecznej radości, ponieważ spełnienie tej radości w Nim pomnaża chwałę Jego własnej nieskończonej wartości.

Udostępnij!
    Dołącz!
    Wpisz swój e-mail, aby co dwa tygodnie otrzymywać najnowsze materiały EWC.