Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Czemu rozpaczasz, duszo moja, i czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!
Psalm 42,12
Musimy nauczyć się walczyć z przygnębieniem – duchem rozpaczy. Ta walka jest walką wiary w przyszłą łaskę. Walkę tę prowadzi się głosząc samemu sobie prawdy o Bogu i Jego obiecanej przyszłości.
To właśnie czyni psalmista w Psalmie 42. Głosi do swojej zmartwionej duszy. Strofuje siebie i spiera się z samym sobą. A jego głównym argumentem jest przyszła łaska: „Ufaj Bogu! Ufaj w to, kim Bóg będzie dla ciebie w przyszłości. Dzień chwały nadchodzi. Obecność Pana będzie wszelką pomocą, której potrzebujesz. A On obiecał, że będzie z nami na zawsze”.
Martyn Lloyd-Jones uważa, że ta kwestia głoszenia prawdy o Bożej przyszłej łasce samemu sobie, jest ze wszech miar ważna w pokonywaniu duchowej depresji. W swojej pomocnej książce, Duchowa depresja, pisze:
Rzecz polega na tym, że większość nieszczęść w życiu jest spowodowana tym, że słuchamy siebie, zamiast do siebie mówić. Weźmy na przykład myśli, które pojawiają się rano, natychmiast po przebudzeniu. Nie zapoczątkowałeś ich biegu świadomie, a jednak zaczynają do ciebie przemawiać, stawiając przed oczami problemy poprzedniego dnia. Ktoś jednak mówi. Kto? Ty sam. Twoja dusza. Lecz psalmista [w Psalmie 42] zamiast dopuścić do głosu duszę, sam zaczyna z nią rozmawiać. »Czemu rozpaczasz we mnie, duszo moja?« – pyta. Jego dusza jest przygnębiona i przytłoczona. Tak więc psalmista wstaje i mówi: »Duszo! Posłuchaj mnie przez chwilę, chcę ci coś powiedzieć«.
[Martyn Lloyd-Jones, Duchowa depresja. Jej przyczyny i leczenie, Fundacja „Legatio”, Włocławek 2016, s. 13,14, przyp. red.]
Walka z przygnębieniem jest walką o wiarę w Boże obietnice. A ta wiara w Bożą przyszłą łaskę przychodzi przez słuchanie słowa. Tak więc głoszenie samemu sobie Słowa Bożego jest sednem tej walki.
