Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów?
Ewangelia Mateusza 7,22
Rozważ różnicę pomiędzy sercem „wiary” a sercem „uczynków”.
Serce uczynków czerpie satysfakcję z podbudowy własnego ego w osiąganiu czegoś o własnej mocy. Będzie usiłować wspiąć się na pionową ścianę skalną, lub wziąć na siebie dodatkowe obowiązki w pracy, albo ryzykować życie w strefie walki, męczyć się w maratonie, lub będzie pościć tygodniami – wszystko to dla satysfakcji pokonania jakiegoś wyzwania siłą własnej woli i wytrwałością własnego ciała.
Serce skupione na uczynkach może również pójść w innym kierunku i wyrażać swoje zamiłowanie do niezależności, samowystarczalności i samospełnienia buntując się przeciwko uprzejmości, przyzwoitości i moralności (Galacjan 5,19-21). Ale jest to ten sam rodzaj uczynkowości – samostanowiącej i samouwielbiającej się – niezależnie od tego, czy jest to bycie niemoralnym, czy też podejmowanie krucjaty przeciwko niemoralnemu zachowaniu. Wspólnym mianownikiem jest samowystarczalność, poleganie na sobie samym i samouwielbienie. W tym wszystkim, podstawową satysfakcją życia skupionego na uczynkach jest smak bycia asertywnym, niezależnym i – jeśli to możliwe, zwycięskim “ja”.
Serce wiary jest radykalnie inne. Jego pragnienia są nie mniej silne, gdy patrzy ku przyszłości. Ale to, czego pragnie, to najpełniejsza satysfakcja z doświadczania wszystkiego tego, czym Bóg jest dla nas w Jezusie.
Jeśli „uczynki” szukają satysfakcji w poczuciu, że same pokonają przeszkodę, to „wiara” rozkoszuje się satysfakcją z poczucia, iż to Bóg pokonuje przeszkodę. Uczynki pragną radości z bycia wychwalanym jako zdolni, silni i mądrzy. Wiara pragnie radości z oglądania Boga wychwalanego za Jego zdolność, i siłę, i mądrość i łaskę.
W swej religijnej formie, uczynki podejmują wyzwanie moralności, pokonują jej przeszkody wielkim wysiłkiem i ofiarują to zwycięstwo Bogu jako „zapłatę” w zamian za Jego aprobatę i nagrodę. Wiara również podejmuje wyzwanie moralności, ale jedynie jako okazję, by stać się narzędziem Bożej mocy. A gdy przychodzi zwycięstwo, wiara raduje się, że wszelka chwała i dziękczynienie należą do Boga.
