Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością.
Księga Powtórzonego Prawa 7:6
Jak wyglądałyby doktryny łaski – stary purytański termin oznaczający kalwinistyczną naukę o Bożej suwerennej łasce w naszym zbawieniu (TULIP) – gdyby w każdej gałęzi tego drzewa płynął sok augustiańskiego zachwytu (czyli „chrześcijańskiego hedonizmu”)?
- Całkowita deprawacja nie jest jedynie niegodziwością, lecz ślepotą na Boże piękno i martwotą na najgłębszą radość.
- Bezwarunkowe wybranie oznacza, że pełnia naszej radości w Jezusie była zaplanowana, zanim jeszcze powstaliśmy, jako objaw Bożej radości we wspólnocie Trójcy.
- Ograniczone odkupienie jest zapewnieniem, że niezniszczalna radość w Bogu jest niezawodnie zagwarantowana dla Bożego ludu przez krew Nowego Przymierza.
- Nieodparta łaska to zobowiązanie i moc Bożej miłości, która upewnia nas, że nie będziemy trzymać się samobójczych przyjemności, i uwalnia nas – przez suwerenną moc większych rozkoszy.
- Wytrwanie świętych jest wszechmocnym dziełem Boga, który nie pozwala nam popaść w ostateczne zniewolenie mniejszymi przyjemnościami, lecz zachowuje nas – poprzez wszelkie utrapienia i cierpienie jakiego możemy doświadczyć – ku dziedzictwu pełni radości w Jego obliczu i rozkoszy po Jego prawicy na wieki.
Spośród tych pięciu, bezwarunkowe wybranie dostarcza najsurowszych i najsłodszych wyroków dla mojej duszy. Ponieważ jest bezwarunkowe, niszczy wszelkie wywyższanie się (to jest ta surowa część); a ponieważ jest wybraniem, czyni mnie Jego cenną własnością (to jest ta słodka część).
To jedna z pięknych cech biblijnych doktryn łaski: ich najgorsze spustoszenie, przygotowuje nas na najwspanialszą rozkosz, którą przynoszą.
Jakże pysznymi byśmy się stali ze względu na słowa: „Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był jego wyłączną własnością” (Księga Powtórzonego Prawa 7,6), gdyby to wybranie było w jakikolwiek sposób zależne od nas. Lecz aby ustrzec nas przed pychą, Pan uczy nas, że jesteśmy wybrani bezwarunkowo (Księga Powtórzonego Prawa 7,7-9). „Nędzarza uczynił skarbem swym”1, jak śpiewamy to radośnie w jednej z pieśni.
Jedynie ta druzgodząca wolność i bezwarunkowość wybierającej łaski – za którymi podążają wszystkie inne dzieła zbawczej łaski – pozwalają nam przyjąć i samemu zakosztować takich darów bez wywyższania samego siebie.