Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym wśród świętych swoich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu naszemu uwierzyliście.
2 List do Tesaloniczan 1,10
Paweł mówi, że Chrystus przychodzi dokładnie po to, aby być uwielbionym i podziwianym. Po to przychodzi.
Ludzie mają problem z nauczaniem, że Bóg wysławia swą własną chwałę i chce być chwalony przez swój lud, ponieważ Biblia uczy nas, abyśmy takimi nie byli. Na przykład, Biblia mówi, że miłość „nie szuka swego” (1 Koryntian 13,5).
Jak Bóg może być miłujący, a jednocześnie całkowicie oddany „szukaniu własnej” czci, chwały i radości? Jak Bóg może być za nami, skoro jest tak całkowicie pochłonięty sobą?
Zaproponowałbym następującą odpowiedź: Ponieważ Bóg jest unikalny jako pełna chwały, całkowicie samowystarczalna Istota, to jeśli ma być za nami, musi być „za sobą”. Zasady pokory, które należą do stworzenia, nie mogą w ten sam sposób odnosić się do Stworzyciela.
Gdyby Bóg odwrócił się od samego siebie jako Źródła nieskończonej radości, przestałby być Bogiem. Zaprzeczyłby nieskończonej wartości swej własnej chwały. Dałby do zrozumienia, że istnieje coś bardziej wartościowego poza Nim. Popełniłby bałwochwalstwo.
Nie byłoby to dla nas żadnym zyskiem. Bo dokąd mielibyśmy pójść, gdyby nasz Bóg stał się niesprawiedliwy? Gdzie znaleźlibyśmy Skałę uczciwości we wszechświecie, gdyby Boże serce zaprzestało cenić najbardziej to, co jest najbardziej cenne? Gdzie mielibyśmy się zwrócić z naszym uwielbieniem, gdyby sam Bóg porzucił tytuł nieskończonej wartości i piękna?
Nie, nie zamienimy Bożego samowywyższenia w miłość żądając, aby Bóg przestał być Bogiem.
Przeciwnie: musimy zacząć dostrzegać, że Bóg jest miłością dokładnie dlatego, że nieustępliwie dąży On do tego, aby Jego imię było wywyższane w sercach swojego ludu. Nasze uwielbienie Jego wspaniałości jest kamieniem węgielnym naszej radości i Jego wspaniałości.
