Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo.
Ewangelia Łukasza 12,32
Jezus nie będzie siedział z boku, pozwalając nam odejść od wiary bez walki. On podejmuje oręż słowa i wypowiada je z mocą wobec wszystkich, którzy borykają się z wiarą.
Jego celem jest pokonanie obawy, że Bóg nie jest Tym, który naprawdę chce być dla nas dobrym – że nie jest naprawdę hojny, pomocny, życzliwy i czuły, ale że jest na nas w zasadzie wkurzony – nieprzychylnie nastawiony i zły.
Czasami, nawet jeśli wierzymy i rozumiemy, że Bóg jest dla nas dobry, to możemy także odczuwać w sercu, iż Jego dobroć jest w jakiś sposób wymuszona lub ograniczona – może to przypominać sędziego, którego sprytny adwokat zapędził w kozi róg, w związku z jakimś technicznym aspektem postępowania sądowego, tak że musi oddalić zarzuty przeciwko więźniowi, którego tak naprawdę wolałby posłać do więzienia.
Jednak Jezus bardzo stara się nam pomóc, abyśmy się nie czuli tak względem Boga. W Ewangelii Łukasza 12,32, Jezus usiłuje przekazać nam, jaką nieopisaną wartość i doskonałość posiada dusza Boża, ukazując niepohamowaną radość, jaką czerpie On w darowaniu nam Królestwa.
„Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo”. Każde najmniejsze słowo w tym zdumiewającym zdaniu ma na celu pomóc nam w pozbyciu się lęku, z którym Jezus wie, że się zmagamy; mianowicie, jakoby Bóg żałował swoich dobrodziejstw; że jest ograniczony i nie jest sobą, gdy czyni dla nas miłe rzeczy; że w rzeczywistości gniewa się i uwielbia dawać upust swojemu gniewowi.
Ewangelia Łukasza 12,32 dotyczy natury Boga. Mówi o tym, jakiego rodzaju serce ma Bóg. Jest to werset o tym, co sprawia Bogu radość – nie tylko o tym, co Bóg ma do zrobienia, albo co zrobi, ale o tym, co robi z upodobaniem, co uwielbia robić, i co sprawia mu radość. Każde słowo ma tutaj znaczenie. „Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo”.
