Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu.
List do Filipian 4,6
Jedną z rzeczy, za którą jesteśmy wdzięczni, gdy powierzamy nasze prośby Bogu, są Jego obietnice. Są amunicją w armacie, która usuwa niewiarę produkującą niepokój. Oto jak walczę ja.
Gdy niepokoję się tym, że moja służba jest bezużyteczna i pusta, zwalczam niewiarę obietnicą z Księgi Izajasza 55,11: „Tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust: Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem”.
Gdy niepokoję się tym, że jestem zbyt słaby, by wykonać moją pracę, zwalczam niewiarę obietnicą Chrystusa: „Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości” (2 Koryntian 12,9).
Gdy niepokoję się decyzjami o przyszłość, które muszę podjąć, zwalczam niewiarę obietnicą: „Pouczę ciebie i wskażę ci drogę, którą masz iść; będę ci służył radą, a oko moje spocznie na tobie” (Psalm 32,8).
Gdy z niepokojem stawiam czoła przeciwnikom, zwalczam niewiarę obietnicą: „Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam?” (Rzymian 8,31).
Gdy niepokoję się o tych, których kocham, zwalczam niewiarę obietnicą, że jeśli ja, będąc złym, potrafię dawać dobre rzeczy swoim dzieciom „o ileż więcej Ojciec wasz, który jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą” (Ewangelia Mateusza 7,11).
I walczę o zachowanie mojej duchowej równowagi przypomnieniem, że każdy, kto dla Chrystusa opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca, albo dzieci, albo pola, „[otrzyma] stokrotnie, teraz, w doczesnym życiu domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, choć wśród prześladowań, a w nadchodzącym czasie żywota wiecznego” (Ewangelia Marka 10,29-30).
Gdy niepokoję się z powodu choroby, zwalczam niewiarę obietnicą: „Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan wyzwala go ze wszystkich” (Psalm 34,20).
I z drżeniem przyjmuję tę obietnicę: „Ucisk wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję; a nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany” (Rzymian 5,3-5).
