Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Gdyż jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, co są uświęcani.
List do Hebrajczyków 10,14
Ten werset jest pełen zachęty dla niedoskonałych grzeszników, takich jak my, i pełen motywacji w dążeniu do świętości.
Znaczy to, że możesz mieć pewność, że jesteś doskonałym i kompletnym w oczach twojego Niebiańskiego Ojca nie dlatego, że jesteś doskonałym w tej chwili, ale dokładnie dlatego, że nie jesteś w tym momencie doskonałym,lecz jesteś „uświęcany,” „czyniony świętym” – że przez wiarę w Boże obietnice, oddalasz się od twojej utrzymującej się niedoskonałości w kierunku coraz większej świętości. O to chodzi w Liście do Hebrajczyków 10,14.
Czy twoja wiara zachęca cię do porzucenia grzechu i robienia postępów w świętości? To jest ten rodzaj wiary, który pośrodku niedoskonałości może spojrzeć na Chrystusa i powiedzieć: „Uczyniłeś mnie już doskonałym w Twoich oczach”.
Ta wiara mówi: „Chryste, dzisiaj zgrzeszyłem. Ale nienawidzę mego grzechu. Gdyż Ty wypisałeś prawo w sercu moim i pragnę je pełnić. I powodujesz we mnie to, co jest miłe w Twoich oczach (Hebrajczyków 13,21). Nienawidzę więc grzechu, który wciąż czynię, i nienawidzę grzesznych myśli, które kontempluję”.
To jest prawdziwa i realistyczna wiara, która zbawia. To ta wiara, która może rozkoszować się słowami: „Gdyż jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, co są uświęcani”.
Nie jest to przechwałką silnego. Jest to wołaniem słabego, który potrzebuje Zbawiciela.
Zapraszam cię, nawołuję cię, byś był wystarczająco słabym, by ufać Chrystusowi w ten sposób.
