Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Przysłuchiwała się też pewna bogobojna niewiasta, imieniem Lidia, z miasta Tiatyry, sprzedawczyni purpury, której Pan otworzył serce, tak iż się skłaniała do tego, co Paweł mówił.
Dzieje Apostolskie 16,14
Wszędzie, gdzie Paweł głosił, niektórzy uwierzyli, a inni nie. Jaki jest powód, dla którego niektórzy z tych umarłych przez upadki i grzechy (Efezjan 2,1, 5), uwierzyli, a niektórzy nie?
Odpowiedzią, dlaczego niektórzy nie uwierzyli, jest to, że „odrzucają” (Dzieje Apostolskie 13,46) oni to, ponieważ przesłanie ewangelii było „dlań głupstwem, i nie mo[gli] [go] poznać” (1 Koryntian 2,14). „Zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może” (Rzymian 8,7).
Każdy, kto słucha i odrzuca ewangelię „nienawidzi światłości i nie zbliża się do światłości, aby nie ujawniono jego uczynków” (Ewangelia Jana 3,20). Pozostają oni, mając „przyćmiony umysł […] przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich” (Efezjan 4,18). To jest wina ignorancji. Prawda jest dostępna. Lecz „przez nieprawość tłumią [oni] prawdę” (Rzymian 1,18).
Ale dlaczego więc, niektórzy wierzą, skoro wszyscy są w stanie nieposłusznej zatwardziałości serca, umarli w swoich upadkach? Dzieje Apostolskie dają odpowiedź na trzy różne sposoby. Pierwszym jest, że są przeznaczeni, aby wierzyć. Gdy Paweł głosił w Antiochii Pizydyjskiej, poganie radowali się i „wszyscy ci, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli” (Dzieje Apostolskie 13,48).
Kolejnym sposobem na odpowiedź, dlaczego niektórzy wierzą, jest to, że Bóg dał upamiętanie. Gdy święci w Jerozolimie usłyszeli, że poganie, a nie tylko Żydzi, zaczęli odpowiadać na ewangelię, powiedzieli: „Tak więc i poganom dał Bóg upamiętanie ku żywotowi” (Dzieje Apostolskie 11,18).
Lecz najbardziej jasną odpowiedzią w Dziejach Apostolskich, na pytanie, czemu ktoś wierzy ewangelii, jest to, że Bóg otwiera serce. Lidia jest najlepszym przykładem. Dlaczego uwierzyła? W Dziejach Apostolskich 16,14 czytamy: „Pan otworzył [jej] serce, tak iż się skłaniała do tego, co Paweł mówił”.
Jeśli jesteś wierzącym w Jezusa, to wszystko przydarzyło ci się. Zostałeś przeznaczony, aby wierzyć; zostało ci dane, abyś się upamiętał; i Pan otworzył twoje serce. Resztę twojego życia powinieneś przepełniać się zdumionym dziękczynieniem za cud, że jesteś wierzącym.
