Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych ani też nie służy mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.
Dzieje Apostolskie 17,24-25
Nie oddajemy chwały Bogu przez zaspokajanie Jego potrzeb, ale modląc się, aby On zaspokajał nasze nasze potrzeby – i ufając Mu, że odpowie, i żyjąc w radości tej zaspokajającej wszelkie potrzeby opieki – poświęcając nasze życie w miłości za innych ludzi.
Oto sedno dobrej nowiny chrześcijańskiego hedonizmu. Boże naleganie, abyśmy prosili Go o udzielenie nam pomocy, aby On otrzymał chwałę. „Wzywaj mnie w dniu niedoli, wybawię cię, a ty mnie uwielbisz!” (Psalm 50,15). I tak dociera do nas zaskakujący fakt, że musimy wystrzegać się myślenia, że On nas potrzebuje. Musimy strzec się służenia Bogu w taki sposób i bardzo uważać, aby nie traktować Jego służenia nam, w sposób, który okradałby Go z Jego chwały. „Bogu nie służy się rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował” (Dzieje Apostolskie 17,25).
To brzmi bardzo dziwnie. Większość z nas myśli, że służenie Bogu jest całkowicie pozytywną rzeczą. Nie wzięliśmy pod uwagę, że służenie Bogu może Go obrażać. Ale rozważanie nad samą istotą modlitwy czyni to oczywistym.
W powieści “Robinson Crusoe” bohater obrał Psalm 50,12-15 jako swój ulubiony tekst, w którym pokłada nadzieję, gdy utknął na wyspie: Bóg mówi: „Gdybym łaknął, nie mówiłbym ci o tym, bo mój jest świat i to, co go napełnia. […] Wzywaj mnie w dniu niedoli, wybawię cię, a ty mnie uwielbisz!”.
Co oznacza, że istnieje taki sposób służenia Bogu, który umniejszałby Go – jako ten, który jest w potrzebie naszej służby. Jak bardzo musimy uważać, aby nie umniejszyć potężnej Bożej łaski w Chrystusie! Jezus powiedział: „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć i oddać swe życie na okup za wielu” (Ewangelia Marka 10,45). On chce być sługą. On chce otrzymać chwałę jako Dawca.
