Uwielbiaj Boga składając dziękczynienie

Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.

Wszystko to bowiem dzieje się ze względu na was, aby, im więcej jest uczestników łaski, tym bardziej obfitowało dziękczynienie ku chwale Bożej.

2 List do Koryntian 4,15

Wdzięczność Bogu jest radosnym uczuciem. Mamy poczucie radosnego długu wdzięczności z powodu Jego łaski. Więc w pewnym sensie, w samej emocji wdzięczności, nadal my jesteśmy beneficjentami. Ale wdzięczność, ze swej natury, wielbi darczyńcę. Gdy odczuwamy wdzięczność, uznajemy naszą potrzebę i Bożą hojność, Bożą pełnię, bogactwo Jego chwały.

Tak jak uniżam się i doceniam kelnera w restauracji mówiąc: „Dziękuję”, tak też uniżam się i wywyższam Boga, kiedy czuję wdzięczność względem Niego. Różnicą oczywiście jest to, że mój dług wobec Boga za Jego łaskę jest nieskończony, a wszystko, co On dla mnie czyni, jest darmowe i niezasłużone.

Ale sednem jest to, że wdzięczność wielbi darczyńcę. Wielbi ona Boga. A to jest ostatecznym celem Pawła we wszelkich jego wysiłkach. Tak, jego praca ma na względzie kościół – dobro kościoła. Lecz kościół nie jest najwyższym celem. Posłuchaj jeszcze raz: „Wszystko to bowiem dzieje się ze względu na was, aby, im więcej jest uczestników łaski, tym bardziej obfitowało dziękczynienie ku chwale Bożej”. Wszystko to dzieje się ze względu na was – dla Bożej chwały!

W ewangelii cudowne jest to, że reakcją, której od nas wymaga w odpowiedzi na Bożą chwałę, jest reakcja najbardziej naturalna i radosna; a mianowicie: wdzięczność z powodu łaski. Boża wszech-zaspokajająca chwała w obdarowywaniu i nasza pokorna radość w otrzymywaniu nie konkurują ze sobą. Radosna wdzięczność wielbi Boga.

Życie, które wielbi Boga za Jego łaskę oraz życie w najgłębszej radości jest tym samym życiem. A tym, co czyni je jednym, jest wdzięczność.

Udostępnij!
    Dołącz!
    Wpisz swój e-mail, aby co dwa tygodnie otrzymywać najnowsze materiały EWC.