Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Jakże jest wielka, o Panie, Twoja dobroć, którą zachowujesz dla tych, (…) co w Tobie szukają ucieczki.
Psalm 31,20
Doświadczenie przyszłej łaski zależy od tego, czy schronimy się w Bogu, czy też zwątpimy w Jego opiekę i uciekniemy do innego schronienia.
Dla tych, którzy schronią się u Boga, istnieje wiele bogatych obietnic przyszłej łaski.
- „Nie będą zniszczeni ci, którzy mu ufają” (Psalm 34:22).
- „On jest tarczą dla wszystkich, którzy mu ufają” (2 Księga Samuela 22:31).
- „Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają” (Psalm 2:12).
- „Dobry jest Pan, ostoją jest w dniu ucisku; On zna tych, którzy mu ufają” (Księga Nahuma 1:7).
Szukanie schronienia u Boga nie jest naszą zasługą lub osiągnięciem. Ukrywanie się z powodu słabości i potrzeby ochrony, nie jest uczynkiem, który wysławiałby naszą samowystarczalność. Świadczy jedynie o tym, że uważamy siebie za bezradnych, a nasze schronienie w Bogu – jest naszym ratunkiem.
We wszystkich tych obietnicach, które właśnie przytoczyłem, warunkiem wspaniałego błogosławieństwa ze strony Boga jest to, abyśmy w Nim się schronili. Spełnienie tego warunku nie jest naszą zasługą, ale jest stanem desperacji, uznania naszej słabości, potrzeby i zaufania.
Desperacja nie stawia wymagań, ani nie jest zasługą; ona błaga o miłosierdzie i szuka łaski.