Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Także i Saul poszedł do swojego domu do Gibei. A szli z nim rycerze, których serca poruszył Bóg.
1 Księga Samuela 10,26
Pomyśl tylko, co jest powiedziane w tym wersecie. Bóg ich poruszył. Nie żona. Nie dziecko. Nie rodzic. Nie doradca. Lecz Bóg. Bóg ich poruszył.
Ten mający nieskończoną moc we wszechświecie. Ten mający nieskończony autorytet, nieskończoną mądrość, nieskończoną miłość, nieskończoną dobroć, nieskończoną czystość i nieskończoną sprawiedliwość. Ten poruszył ich serce.
W jaki sposób obwód Jowisza może dotknąć krawędzi cząsteczki? A co dopiero przeniknąć do jej jądra?
Dotknięcie przez Boga jest niesamowite nie tylko dlatego, że to Bóg jest tym, który dotyka, ale również dlatego, że jest to dotknięcie. Jest to prawdziwe połączenie. To, że wiąże się to z sercem, jest niesamowite. To, że wiąże się to z Bogiem, jest niesamowite. I to, że wiąże się to z rzeczywistym dotykiem, jest niesamowite.
Do tych dzielnych mężczyzn nie tylko Bóg przemówił. Nie tylko byli poddani Bożemu wpływowi. Nie tylko byli po prostu zauważeni i poznani. Bóg w swojej nieskończonej łaskawości dotknął ich serc. Bóg był tak blisko. I nie zostali oni unicestwieni.
Kocham ten dotyk. Chcę go więcej i więcej. Dla siebie i dla was wszystkich. Modlę się, aby Bóg dotknął mnie na nowo swoją chwałą i dla swej chwały. Modlę się, aby dotknął nas wszystkich.
Dotyk Boga! Jeśli przyjdzie z ogniem, niech tak będzie. Jeśli przyjdzie z wodą, niech tak będzie. Jeśli przyjdzie z wiatrem, niech przychodzi, Boże. Jeśli przyjdzie z grzmotem i błyskawicą, pokłońmy się przed tym.
O Panie, przyjdź. Przyjdź tak blisko. Płoń, przesiąknij, powiej i rozbij. Lub cicho i spokojnie, przyjdź. Przyjdź tak blisko. Dotknij naszych serc.
