Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Wzmocniony wiarą dał chwałę Bogu, mając zupełną pewność, że cokolwiek On obiecał, ma moc i uczynić.
List do Rzymian 4,20-21
Paweł ma na myśli szczególny powód, dlaczego wiara wysławia przyszłą łaskę Bożą. Mówiąc najprościej, powodem jest to, że ta uwielbiająca Boga wiara, jest ukierunkowaną na przyszłość ufnością w Bożą prawość, moc i mądrość, w wypełnienie wszystkich Jego obietnic.
Paweł obrazuje tę wiarę przywołując odpowiedź Abrahama na Boże obietnice, że będzie ojcem wielu narodów, mimo tego, że był stary, a jego żona niepłodna (Rzymian 4,18). „Wbrew nadziei, żywiąc nadzieję, uwierzył”, to znaczy, miał wiarę w przyszłą łaskę Bożej obietnicy, pomimo wszelkich ludzkich dowodów na to, że jest inaczej.
I nie zachwiał się w wierze, choć widział obumarłe ciało swoje, mając około stu lat, oraz obumarłe łono Sary; i nie zwątpił z niedowiarstwa w obietnicę Bożą, lecz wzmocniony wiarą dał chwałę Bogu, mając zupełną pewność, że cokolwiek On obiecał, ma moc i uczynić.
Rzymian 4,19-21
Wiara Abrahama była wiarą w obietnicę Boga, aby uczynić go ojcem wielu narodów. Ta wiara oddawała Bogu chwałę, ponieważ zwracała uwagę na wszystkie wszechmocne, ponadnaturalne Boże zasoby – niezbędne, aby wypełnić tę obietnicę.
Abraham był zbyt stary, aby mieć dzieci, a Sara była niepłodna. I nie tylko to: jak z jednego lub dwóch synów uczynić „wiele narodów”, o których powiedział Bóg, że Abraham będzie ich ojcem.Wszystko to wydawało się zupełnie niemożliwe.
Dlatego Abraham przez swoją wiarę oddawał chwałę Bogu, ponieważ był w pełni przekonany, że Pan może dokonać i dokona rzeczy, które po ludzku są niemożliwe. Do takiej wiary jesteśmy powołani. Że Bóg uczyni dla nas to, czego my sami nigdy nie moglibyśmy uczynić.
