Ufaj i rób – rób i ufaj

Sobota ze Spurgeonem to cotygodniowe rozważania z książki C.H. Spurgeona “Klejnoty obietnic Bożych”.

Zaufaj Panu i czyń dobrze, a będziesz mieszkał w kraju i zaprawdę będziesz nasycony.

Ps 37,3 [KJV]1

“Ufaj” i “czyń” – te dwa słowa bardzo do siebie pasują, jeśli stoją obok siebie w kolejności ustalonej przez Ducha Świętego. Powinniśmy mieć wiarę, która będzie działać. Zaufanie do Boga nastraja nas do świętego działania: ufamy Panu w tym, co dobre i potem czynimy dobro. Nie siedzimy z założonymi rękami, ponieważ zaufaliśmy Bogu, ale wstajemy i oczekujemy, że Pan będzie poprzez nas działał. Zamartwianie się i czynienie zła nie jest naszym zadaniem – jest nim ufanie i czynienie dobra. Tak więc ani nie ufajmy bez czynienia, ani nie czyńmy nic bez zaufania.

Wrogowie wyrwaliby nas z korzeniami, gdyby mogli, ale mieszkamy w kraju dzięki zaufaniu i czynieniu dobrze. Nie pójdziemy do Egiptu, ale pozostaniemy w kraju Emmanuela – pod opieką Boga, w Kanaanie przymierza miłości. Nie można się nas tak łatwo pozbyć, jak mogłoby się to wydawać wrogom Pana. Nie mogą oni nas wypchnąć ani podeptać, ponieważ pozostaniemy w miejscu, które dał nam Bóg.

A co z zaspokojeniem naszych potrzeb? Pan użył w tej obietnicy słowa zaprawdę. Jak pewne jest to, że Bóg jest prawdą, tak pewne jest to, że Jego lud będzie nakarmiony. Naszym zadaniem jest ufać i czynić, a do Pana należy działanie zgodne z tym zaufaniem. Jeżeli lud nie zostanie nakarmiony przez kruki ani przez Obadiasza, ani przez wdowę, to jednak w jakiś sposób otrzyma pokarm. Niech odejdą obawy!

“Klejnoty obietnic Bożych” C.H. Spurgeon, wyd. Świadome Chrześcijaństwo, Toruń 2015. Wykorzystano za zgodą wydawnictwa.

Przypisy

  1. Tłumaczenie dosłowne ze względu na ostatnie słowa wersetu, niewystępujące w żadnym z polskich przekładów tego psalmu (przyp. tłum.).
Udostępnij!
    Dołącz!
    Wpisz swój e-mail, aby co dwa tygodnie otrzymywać najnowsze materiały EWC.