Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
A wszystkie uczynki swoje pełnią, bo chcą, aby ich ludzie widzieli. […] Lubią też pierwsze miejsce na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach, i pozdrowienia na rynkach, i tytułowanie ich przez ludzi: Rabbi.
Ewangelia Mateusza 23,5-7
Pragnienie bycia poważanym szuka zaspokojenia w samoakceptacji. Jeśli czerpiemy przyjemność z poczucia samowystarczalności, nie będziemy usatysfakcjonowani, jeśli inni nie zobaczą i nie docenią naszej samowystarczalności.
Stąd Jezus opisuje uczonych w Piśmie i faryzeuszy w Ewangelii Mateusza 23,5: „Wszystkie uczynki swoje pełnią, bo chcą, aby ich ludzie widzieli”.
To jest ironiczne. Czy nie uważasz, że samowystarczalność powinna uwalniać dumną osobę od potrzeby bycia podziwianym przez innych? To jest znaczenie słowa „wystarczalny”. Lecz ewidentnie, znajduje się tutaj pustka w tej tak zwanej, samowystarczalności.
Własne “ja” nigdy nie było zaprojektowane, aby zaspokajać lub polegać na samym sobie. Nigdy nie może być samowystarczalne. Nie jesteśmy Bogiem. Jesteśmy na Boży obraz. A tym, co czyni nas „podobnymi do” Boga, nie jest samowystarczalność. Jesteśmy cieniem i echem. Więc w duszy zawsze będzie pustka, która zmaga się, by być zaspokojona własnymi zasobami.
To puste pragnienie pochwały ze strony innych, sygnalizuje porażkę dumy i brak wiary w trwającą Bożą łaskę. Jezus widział okropny efekt tego pragnienia ludzkiej chwały. Wskazał on to w Ewangelii Jana 5,44: „Jakże możecie wierzyć wy, którzy nawzajem od siebie przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od tego, który jedynie jest Bogiem?”. Odpowiedzią jest, nie możecie. Pragnienie chwały ze strony innych ludzi czyni wiarę niemożliwą. Dlaczego?
Ponieważ wiara odwraca wzrok od własnego “ja” ku Bogu. Wiara jest zaspokajana tym wszystkim, czym jest dla ciebie Bóg w Jezusie. A jeśli jesteś nastawiony, by czerpać satysfakcję, która ma dać ci zaspokojenie przez chwałę ze strony innych, odwracasz się od Jezusa. On taki nie jest. On żyje dla chwały Jego Ojca. I wzywa nas, by czynić to samo.
Lecz jeśli odwróciłbyś się od własnego “ja” jako źródła satysfakcji (nawrócenie) i przyszedł do Jezusa po przyjemność tego wszystkiego, czym jest dla nas Bóg w Nim (wiara), wtedy uczucie pustki zostałoby zastąpione przez pełnię – co Jezus nazywa „źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu” (Ewangelia Jana 4,14).
