Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a łaska jego okazana mi nie była daremna, lecz daleko więcej niż oni wszyscy pracowałem, wszakże nie ja, lecz łaska Boża, która jest ze mną.
1 List do Koryntian 15,10
Paweł zdawał sobie sprawę, że pierwsza część tego wersetu może zostać źle zrozumiana: „Daleko więcej niż oni wszyscy pracowałem”. Mówi więc dalej, „Wszakże nie ja, lecz łaska Boża, która jest ze mną”.
Paweł nie mówi, że jego posłuszeństwo wynika z wdzięczności z powodu łaski okazanej mu w przeszłości. On wskazuje na łaskę, którą otrzymuje w każdej chwili, nieustannie. Opiera się na obietnicy Bożej przyszłej łaski, która przyjdzie w każdej chwili potrzeby.
W każdym momencie dążeń i wysiłków Pawła, aby być posłusznym Chrystusowi, działała łaska, która wytworzyła te dążenia i ten wysiłek w nim. Paweł nie pracował jedynie z wdzięczności za łaskę okazaną mu w przeszłości, lecz w każdej chwili polegając na nadejście obiecanej łaski. Paweł chce podkreślić, że nieustannie napływająca łaska Boża jest decydującą przyczyną jego pracy.
Czy rzeczywiście tak mówi? Czy nie mówi po prostu, że łaska Boża współdziałała z Pawłem? Nie, fragment ten mówi coś więcej. Musimy zrozumieć słowa: „Wszakże nie ja”. Paweł chce wysławiać nieustanną łaskę Bożą w taki sposób, aby było jasne, że nie on sam jest decydującym wykonawcą tej pracy.
Niemniej jednak, jest on wykonawcą tej pracy: „Daleko więcej niż oni wszyscy pracowałem”. On pracował. Ale powiedział, że była to łaska Boża „okazana mi”.
Jeśli zwrócimy uwagę na każdą część tego wersetu, końcowy rezultat jest taki: łaska jest decydującym wykonawcą w pracy Pawła. Ponieważ Paweł również jest wykonawcą swojej pracy, to sposób, w jaki łaska staje się decydującym wykonawcą, polega na tym, że staje się ona mocą umożliwiającą pracę Pawła.
Uważam, że to oznacza, że gdy Paweł mierzył się z codziennym ciężarem służby, skłaniał swoją głowę i wyznawał, iż jeśli przyszła łaska nie zostanie udzielona na ten dzień pracy, nie będzie on w stanie jej wykonać.
Być może przypominał sobie słowa Jezusa: „Beze mnie nic uczynić nie możecie” (Ewangelia Jana 15,5). Modlił się więc o przyszłą łaskę na ten dzień i ufał obietnicy, że przyjdzie ona z mocą. „Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie” (Filipian 4,19).
Następnie działał z całą mocą.
