Sobota ze Spurgeonem to cotygodniowe rozważania z książki C.H. Spurgeona “Klejnoty obietnic Bożych”.
Odpowiedział Pan: Oblicze moje pójdzie przed tobą i dam ci odpocznienie.
2 M 33,14 [KJV]1
Cenna obietnica! Panie, pomóż mi ją w całości przyjąć jako swoją.
Są takie chwile, kiedy musimy opuścić nasze miejsce zamieszkania, ponieważ nie mamy tu trwałego miasta (Hbr 13,14). Często zdarza się tak, że kiedy gdzieś się zadomowimy, nagle zostajemy z tego miejsca odwołani. Oto antidotum na ten problem. Sam Pan dotrzyma nam towarzystwa. Jego obecność, która oznacza też przychylność, Jego społeczność, troska i moc będą z nami na każdej z dróg. To znaczy o wiele więcej, niż mówią te słowa, bo w rzeczywistości oznacza wszystko. Jeśli Bóg jest z nami, jesteśmy właścicielami nieba i ziemi. Chodź ze mną, Panie, a potem powiedz mi, dokąd chcesz, abym się udał.
Jednak my spodziewamy się także znaleźć miejsce odpocznienia. Ten werset nam to obiecuje. Mamy zaznać odpocznienia, które Bóg daje, czyni i zachowuje. To Boża obecność sprawi, że będąc w drodze, a nawet pośrodku bitwy, odpoczniemy. Odpocznienie! Potrójnie błogosławione słowo. Czy my, ludzie śmiertelni, możemy się cieszyć odpocznieniem? Owszem, ponieważ mamy obietnicę i poprzez wiarę możemy o nie prosić. Odpocznienie pochodzi od Pocieszyciela, Księcia Pokoju oraz od wspaniałego Ojca, który siódmego dnia odpoczął od wszystkich swoich dzieł (1 M 2,3). Być z Bogiem to znaczy odpoczywać – w najbardziej dosłownym znaczeniu tego słowa.
“Klejnoty obietnic Bożych” C.H. Spurgeon, wyd. Świadome Chrześcijaństwo, Toruń 2015. Wykorzystano za zgodą wydawnictwa.
