Nasza duchowa śmierć

Sobota ze Spurgeonem to cotygodniowe rozważania z książki C.H. Spurgeona “Klejnoty obietnic Bożych”.

I poznacie, że Ja jestem Pan, gdy otworzę wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój.

Ez 37,13

Rzeczywiście tak musi być – ci, którzy powstaną ze śmierci, z pewnością rozpoznają rękę Pana w swoim zmartwychwstaniu. Jest to największa i najbardziej niezwykła ze wszystkich przemian, jakich może doświadczyć człowiek: gdy zostaje wyprowadzony z grobu duchowej śmierci, by cieszyć się światłem i wolnością duchowego życia. Nikt nie mógłby tego dokonać – tylko żywy Bóg, Pan i Dawca życia.

Jakże dobrze pamiętam ten czas, kiedy leżałem w dolinie pełnej suchych kości, tak wyschnięty jak jedna z nich! Błogosławiony to był dzień, gdy wolna i suwerenna łaska posłała męża Bożego, aby prorokował nade mną! Chwała niech będzie Bogu za poruszenie, które to słowo wiary wywołało pośród zeschłych kości. Jeszcze bardziej błogosławiony był niebiański powiew czterech wiatrów, który mnie ożywił! Teraz znam ożywiającego Ducha wiecznie żyjącego Jahwe. Zaprawdę, On jest żyjącym Bogiem, gdyż sprawił, że ja żyję. Moje nowe życie, nawet pomimo swoich tęsknot i smutków, stanowi dla mnie jasny dowód na to, że Pan może zabić i ożywić. On jest jedynym Bogiem. On jest wszystkim, co wielkie, łaskawe i chwalebne i moja ożywiona dusza uwielbia Go jako Wielkiego „JA JESTEM”. Wszelka chwała dla Jego świętego imienia! Dopóki żyję, będę Go chwalić.

“Klejnoty obietnic Bożych” C.H. Spurgeon, wyd. Świadome Chrześcijaństwo, Toruń 2015. Wykorzystano za zgodą wydawnictwa.

Udostępnij!
    Dołącz!
    Wpisz swój e-mail, aby co dwa tygodnie otrzymywać najnowsze materiały EWC.