Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?
Rzymian 8,32
Najbardziej daleko idąca obietnica Bożej przyszłej łaski znajduje się w Rzymian 8,32. Jest to najcenniejszy dla mnie werset w Biblii. Częściowo powodem jest gotowość wszechobejmującej obietnicy w Nim, aby mi pomóc praktycznie na każdym zakręcie mojego życia i służby. Nigdy nie było i nie będzie okoliczności w moim życiu, gdzie ta obietnica będzie nieistotna.
Sama w sobie ta wszechobejmująca obietnica prawdopodobnie nie uczyniłaby tego wersetu najcenniejszym. Są inne tak daleko idące obietnice jak Psalm 84,12: „Nie odmawia [Bóg] tego, co dobre, tym, którzy żyją w niewinności”. I 1 Koryntian 3,21-23: „Wszystko bowiem jest wasze, czy Paweł, czy Apollos, czy Kefas, czy świat, czy życie, czy śmierć, czy teraźniejszość, czy przyszłość, wszystko jest wasze, wyście zaś Chrystusowi, a Chrystus Boży”. Trudno przecenić zakres i zasięg tych obietnic.
Lecz to, co stawia Rzymian 8,32 w klasie samej w sobie, jest logika, która daje początek obietnicy i czyni ją tak solidną i niezachwianą, jak miłość Boga do swojego nieskończenie godnego podziwu Syna.
Rzymian 8,32 zawiera fundament i gwarancję, która jest tak silna, tak solidna i tak bezpieczna, że nie ma absolutnie żadnej możliwości, aby ta obietnica mogła być kiedykolwiek złamana. To czyni ją wciąż obecną siłą w czasach wielkiego zamieszania. Cokolwiek innego ugina się, cokolwiek innego rozczarowuje, cokolwiek innego zawodzi, ta wszechobejmująca obietnica przyszłej łaski nigdy nie zawiedzie.
„On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał […]” To ten fundament. Jeśli to prawda, mówi logika nieba, to Bóg daruje, z absolutną pewnością, wszystko tym, za których wydał swojego Syna!
