Żony, ulegajcie swym mężom jak Panu. Bo mąż jest głową żony, tak jak Chrystus Głową Kościoła — On jest Zbawcą Ciała. Toteż jak Kościół ulega Chrystusowi, żony niech to czynią względem mężów, we wszystkim.
Ef 5:22-24
Apostoł Paweł mówi nam, że kościół ulega Chrystusowi. Możemy powiedzieć, że kościół jest poddany lub też poddaje się Chrystusowi. A czyni to, ponieważ Chrystus jest głową kościoła. To znaczy, że Chrystus jest przywódcą kościoła, że ma nad nim władzę, że ma nad kościołem autorytet. A ponieważ kościół ulega lub też poddaje się głowie kościoła, czyli Chrystusowi, znaczy, że kościół uznaje Jego władzę, Jego przywództwo, Jego autorytet i świadomie i dobrowolnie poddaje się Jemu. Więc jeśli kościół jest uległy Chrystusowi, jest poddany Chrystusowi to znaczy, że każdy poszczególny członek tego ciała jest poddany Chrystusowi. Jeśli Chrystus jest głową kościoła to znaczy, że jest głową dla każdego poszczególnego członka kościoła. Dlatego też, przywilejem lub obowiązkiem każdego ucznia Pana Jezusa Chrystusa jest poddanie się władzy Chrystusa.
Ale w czym kościół ulega Chrystusowi? Ogólna odpowiedź jest, że we wszystkim. Kościół ulega Chrystusowi we wszystkim. I to jest można powiedzieć ogólna charakterystyka kościoła Pana Jezusa Chrystusa. Kościół ulega Chrystusowi we wszystkim. To znaczy, że kościół jest we wszystkim posłuszny Chrystusowi. Ponieważ dla kościoła Chrystus jest jego Głową, Zbawcą, dlatego kościół musi być mu posłuszny we wszystkim. W praktyce to posłuszeństwo Chrystusowi sprowadza się do następujących rzeczy. I tutaj przechodzimy od ogółu do szczegółu.
1. Chrystus nakazuje nam kochać kościół
Pierwszą rzeczą jaką Chrystus przykazuje swojemu kościołowi, każdemu poszczególnemu członkowi Jego ciała, każdemu swojemu uczniowi jest miłość do kościoła. Chrystus ukochał kościół i wydał za niego samego siebie. I do tego samego wzywa Chrystus wszystkich swoich uczniów. Wzywa ich, aby oni też ukochali swoich braci i siostry tak jak Chrystus ukochał ich i wydał za nich samego siebie.
Daję wam nowe przykazanie: Kochajcie się wzajemnie; kochajcie jedni drugich tak, jak Ja was ukochałem. Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli jedni drugich darzyć będziecie miłością.
J 13:34-35
To prawda, że w tym przykazaniu nie pojawia się słowo kościół. Ale idea kościoła jest tam obecna. To przykazanie jest skierowane do każdego ucznia Pana Jezusa, a zatem jest skierowane do całego kościoła. Jezus zwraca się do swoich uczniów i daje im przykazanie, aby się wzajemnie miłowali. Uczniowie Jezusa mają się wzajemnie miłować i to jest znak rozpoznawczy uczniów Jezusa. W innych fragmentach jest mowa o miłości braterskiej. To znaczy, że mamy kochać naszych braci i siostry w Panu. Mamy kochać tych, którzy razem z nami są członkami jednego kościoła, którzy razem z nami gromadzą się, aby razem wielbić naszego Ojca w niebie i Pana Jezusa Chrystusa. Mamy kochać tych, którzy są przełożonymi zboru. Mamy kochać diakonów i diakonise. Mamy kochać wszystkich naszych braci i siostry ze zboru. Ale też mamy kochać naszych braci i siostry z innych zborów.
Zatem Chrystus nakazuje nam kochać kościół. A to z kolei prowadzi nas do kolejnego punktu.
2. Chrystus nakazuje nam być członkami kościoła
Chrystus ukochał kościół i wydał za niego samego siebie. Ale Chrystus ukochał kościół, żeby się z nim połączyć, żeby być z nim jedno. Więc kiedy Chrystus nakazuje nam, abyśmy miłowali kościół tak jak On to zrobił i wydał za niego siebie to też nakazuje nam, abyśmy byli częścią tego kościoła, abyśmy połączyli się z tym kościołem, abyśmy byli członkami tego ciała. Chrystus chce, abyśmy byli zjednoczeni z Jego kościołem.
Na czym to zjednoczenie z kościołem polega? Przeczytajmy dwa fragmenty Pisma.
A Jezus podszedł i zwrócił się do nich w tych słowach: Otrzymałem wszelką władzę w niebie i na ziemi. Idźcie więc i pozyskujcie uczniów pośród wszystkich narodów. Chrzcijcie ich w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego i uczcie przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż po kres tego wieku.
Mt 28:18-20
Ci więc, którzy przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni i tego dnia dołączyło do nich około trzech tysięcy osób. Trwali oni w nauce apostołów, we wspólnocie, razem łamali chleb i nie ustawali w modlitwie.
Dz 2:41-42
Bycie uczniem nie sprowadza się wyłącznie do przyjęcia chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Za tym idzie coś jeszcze. Co takiego? Jest to uczenie się przestrzegania wszystkiego co Jezus przykazał. Jest to proces, który trwa całe nasze życie. I ten proces odbywa się w kościele, w kontekście kościoła lokalnego.
Ten proces jest pokazany w drugim fragmencie. Mamy ludzi, którzy usłyszeli dobrą nowinę o Panu Jezusie Chrystusie i uwierzyli jej. Ci ludzie zaufali Jezusowi i dali temu wyraz w chrzcie w imię Pana Jezusa. Po czym ci ludzie dołączyli do kościoła. Ci wierzący stali się członkami kościoła w Jerozolimie. I dalej w tym fragmencie widzimy jak wyglądało ich życie z Chrystusem, w uległości Chrystusowi. Ci ludzie trwali w nauce apostolskiej. Czyli uczyli się przestrzegać wszystkiego co Jezus przykazał. Ale też trwali we wspólnocie z innymi wierzącymi. Pomiędzy nimi a innymi wierzącymi, innymi członkami tego ciała była głęboka więź co czyniło z tych wszystkich wierzących wspólnotę. Ci ludzie trwali w łamaniu chleba czyli spotykali się, żeby wspólnie jeść oraz wspólnie spożywać wieczerzę Pańską. I w końcu widzimy, że trwali w modlitwach. Głównie o siebie nawzajem. Ale nie tylko.
Zatem widzimy, że stanie się członkiem kościoła to nie wyłącznie zapisanie się do kościoła, bycie umieszczonym na liście członków kościoła. To coś więcej. Jeśli Chrystus staje się naszym Panem to kościół jest miejscem, gdzie wyrażamy panowanie Chrystusa w naszym życiu. Oczywiście to panowanie wyrażamy też poza kościołem. Ale głównie wyrażamy to w kościele, pośród braci i sióstr w Panu. A to z kolei prowadzi nas do kolejnego punktu.
3. Chrystus nakazuje nam być sługami kościoła
Paweł mówi nam, że Chrystus troszczy się o swój kościół, że karmi go. To znaczy, że Chrystus pomimo że jest głową kościoła to służy kościołowi. Chrystus dba o dobro swojego kościoła i dlatego służy mu. Dlatego też Chrystus uczy nas jak powinniśmy funkcjonować w kościele.
Gdy więc umył im nogi, włożył swe szaty, ponownie usiadł i powiedział: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy zwracacie się do Mnie: Nauczycielu i Panie. I słusznie czynicie, bo Nim jestem. Jeśli zatem Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, wy również powinniście sobie nawzajem to czynić. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy czynili tak, jak Ja wam uczyniłem. Ręczę i zapewniam: Sługa nie jest większy od swego pana ani poseł od tego, który go posyła. Skoro już o tym wiecie, jesteście szczęśliwi — o ile będziecie tak postępować.
J 13:12-17
Zatem Chrystus zostawił nam przykład do naśladowania. Mamy służyć sobie nawzajem. Mamy służyć naszym braciom i siostrom w Panu głównie w kontekście kościoła lokalnego.
Ponadto czytamy, że Pan Jezus wszystkich swoich uczniów wyposażył w dary Ducha Świętego.
Dary łaski są różne, ale Duch — ten sam. Różne są dziedziny służby, ale Pan — ten sam. Różne też są formy działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. W każdym zaś, dla wspólnej korzyści, w jakiś sposób przejawia się Duch.
1 Kor 12:4-7
Dary Ducha są po to, aby były dla wspólnej korzyści. Wspólnej korzyści kogo? Ciała Pana Jezusa Chrystusa. Kościoła. Dlatego apostoł Paweł napisał w Liście do Efezjan:
On też uczynił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, jeszcze innych duszpasterzami i nauczycielami. Uczynił to po to, by wyposażyć świętych do spełniania właściwych im zadań, do budowania ciała Chrystusa,
Ef 4:11-12
Chrystus dał jedne dary służby aby inni członkowie kościoła mogli służyć innym swoimi darami. Ten fragment mówi o spełnianiu właściwych im zadań. Ale gdybyśmy to przetłumaczyli dosłownie to byśmy mieli wyposażenie do dzieła posługi. I tym dziełem posługi jest budowanie ciała Chrystusa. To znaczy, że każdy członek ciała jest powołany do służby, do służenia swoim braciom i siostrom w Panu tym darem jaki otrzymał od Pana. Ta służba odbywa się głównie w ramach kościoła lokalnego.
Ponadto, właściwa służba jest wtedy, kiedy służymy w miłości. I tym samym wracamy do punktu pierwszego.
Zatem Chrystus jest Panem kościoła, jest głową kościoła, jest Zbawcą ciała. I jako głowa kościoła, jako nasz Pan i Zbawca nakazuje nam, abyśmy kochali Jego kościół tak jak On go ukochał i wydał za niego samego siebie. Ale też Chrystus nakazuje nam, swoim uczniom, abyśmy stali się członkami Jego kościoła, abyśmy zjednoczyli się z Jego ciałem tak jak On zjednoczył się z kościołem. W końcu Chrystus nakazuje nam, Jego uczniom, abyśmy służyli kościołowi, tak jak kościołowi służy Chrystus kiedy go karmi i troszczy się o niego.
Czy to robimy? Czy jesteś mu w tym wszystkim posłuszny lub posłuszna? Czy kochasz kościół? Czy jesteś członkiem kościoła? Czy służysz kościołowi?
Kościół jest dla Chrystusa bardzo ważny. Dlatego też Chrystus chce, aby w naszym chrześcijańskim życiu kościół też był bardzo ważny. Chrystus chce, aby kościół był w twoim życiu ważny tak jak dla Niego samego jest ważny. Chrystus chce, aby kościół był ważną częścią twojego życia a nie jakimś opcjonalnym dodatkiem do niego. Chrystus chce, żeby kościół był wyrazem twojego poddania się Jemu jako Panu i Zbawcy.
Chrystus nakazuje nam pewne rzeczy. Ale istotą tego wszystkiego jest to, że Chrystus stawia najpierw przed nasze oczy siebie samego. Chrystus chce, abyśmy spojrzeli na Niego, na Jego dzieło, na to wszystko czego dokonał. Czemu? Ponieważ to wszystko pokazuje jak bardzo Chrystus ukochał kościół. To wszystko pokazuje jak bardzo Chrystus chce być jedno z kościołem. To wszystko pokazuje jak bardzo Jezus służy kościołowi. I dziś Chrystus mówi nam, jeśli jesteśmy Jego uczniami, abyśmy byli Jego naśladowcami. Więc jeśli mamy w czymś Jezusa naśladować to przede wszystkim w Jego miłości do kościoła, w pragnieniu bycia jednym z kościołem, w służeniu kościołowi. A jeśli nie naśladujemy Jezusa w tym wszystkim to nie naśladujemy Jezusa w ogóle.
