„Odrodzenie” oznacza zastosowanie odkupienia w życiu pojedynczej osoby. Jest to szczególne działanie Boga Ducha Świętego, oparte na osobistym wybraniu dokonanym przez Boga Ojca i odkupieniu przez Boga Syna, będące wypełnieniem ich dzieła.
Stan człowieka przed odrodzeniem można opisać trzema stwierdzeniami:
- Brak Ducha i duchowego życia1;
- Zniewolenie przez królestwo grzechu i Szatana2;
- Dobrowolna wrogość wobec Boga i bunt przeciwko Niemu3;
Odkryjemy zatem:
- Jak Duch powraca do ludzkiego serca;
- Jak ludzie zostają przeniesieni z rodziny Szatana do rodziny Bożej;
- Jak grzeszna natura ulega przemianie.
W poniższym artykule zajmiemy się punktem pierwszym.
Powrót Ducha
W jaki sposób Duch powraca do ludzkiego serca? Wyłącznie na podstawie odkupienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa.
Człowiek w naturalnym (upadłym) stanie nie jest już duchową istotą i tak powinniśmy na niego patrzeć. Zamiast tego Biblia opisuje go jako istotę pozbawioną Ducha, nieduchową4. Jego mądrość i sposób myślenia jest „przyziemny”5, a on sam „bez Boga”6.
Prawdę o ludzkiej niemocy, którą stwierdza całe Pismo, należy tłumaczyć odejściem Ducha, które pozostawiło ludzi w stanie duchowej śmierci.
Chyba najistotniejszy fragment dotyczący powrotu Ducha znajdujemy w Ewangelii Jana 16,8-11. Wspomniane są tu trzy aspekty tego dzieła.
Po pierwsze, Duch Święty przekonuje świat o grzechu – grzechu niewiary, odrzucenia Chrystusa i jego ewangelii. Jest to największy ze wszystkich grzechów, ponieważ pozostawia całą winę, daje moc istniejącemu grzechowi i jest źródłem nieczystego sumienia. Po drugie, Duch Święty przekonuje świat o sprawiedliwości. Oznacza to, że uświadamia ludziom ich wielka potrzebę, aby sprawiedliwość Chrystusa przykryła ich własną niesprawiedliwość. Po trzecie, Duch Święty przekonuje świat o sądzie. Chodzi tu o sąd nad Szatanem, nad którym Chrystus odniósł zwycięstwo, uwalniając tym samym spod jego panowania swój lud.
Czym jest ten proces przekonywania, o którym mówi Chrystus w Ewangelii Jana? Niczym więcej, jak tylko procesem samego nawrócenia, w wyniku którego człowiek staje się chrześcijaninem.
Chrystus mówi o grzechu przeciwko Duchowi Świętemu, który nie może zostać odpuszczony. Czym jest ten grzech? Wśród wybitnych chrześcijan istnieją różne poglądy na ten temat. Skłaniam się ku stanowisku Augustyna, który rozumiał go jako brak upamiętania i zaufania Chrystusowi.
Jednak przy odrodzeniu Duch działa na ludzki umysł, wolę i sumienie. Otwiera umysł na zrozumienie duchowej prawdy. Umacnia wolę, by była posłuszna Chrystusowi. Każdego dnia poprawia, naucza, oczyszcza i umacnia sumienie.
Fragment książki “Żyjąc żywym Bogiem” George Smeaton, John Owen, wyd. FEWA. Wykorzystano za zgodą wydawnictwa.