Odpowiedzi pastora Johna Pipera, na często zadawane, czasem trudne pytania od słuchaczy.
Oto pytanie od naszego słuchacza: ”Witaj, pastorze. Ostatnio studiowałem Ewangelię Jana i zacząłem się zastanawiać, dlaczego Jezus wybrał Judasza na jednego ze swoich uczniów. I czego Jezus chce nas nauczyć, wybierając kogoś na swojego ucznia, wiedząc doskonale, że ta osoba go zdradzi? Czy jest w tym dla nas jakaś lekcja?”
Transkrypcja i pozostałe odcinki: https://www.ewangeliawcentrum.pl/zapytajpastora
Transkrypcja audio
Niewiele jest bardziej kłopotliwych biblijnych pytań niż następujące: Jeśli Jezus wiedział, że Judasz ostatecznie go zdradzi, to dlaczego zdecydował się uczynić go jednym ze swoich uczniów?
Oto pytanie od naszego słuchacza: “Witaj, pastorze. Ostatnio studiowałem Ewangelię Jana i zacząłem się zastanawiać, dlaczego Jezus wybrał Judasza na jednego ze swoich uczniów. I czego Jezus chce nas nauczyć, wybierając kogoś na swojego ucznia, wiedząc doskonale, że ta osoba go zdradzi? Czy jest w tym dla nas jakaś lekcja?”
Ewangelia Jana 6:64 mówi: „Jezus wiedział bowiem od początku, którzy nie wierzyli i kto miał go zdradzić”. Dzisiejsze pytanie jest więc biblijnie uzasadnione i ważne. Jezus wybrał swojego zdrajcę, aby był jednym z Jego apostołów. Dlaczego?
Podam pięć powodów, które widzę w Piśmie Świętym, dlaczego Bóg przeznaczył, a Jezus wybrał Judasza, zdrajcę, aby był częścią Jego zespołu.
1. Pismo nie może być naruszone
Pismo Święte Starego Testamentu przepowiedziało, że tak się stanie. Jezus wybrał więc Judasza, aby wypełnić Pisma. W Ewangelii Jana 13:18 Jezus mówi do swoich apostołów: „Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem, ale żeby się wypełniło Pismo”.
A następnie cytuje Psalm 41:9: „Który jadł mój chleb, podniósł przeciwko mnie piętę”. A Piotr, w dniu Pięćdziesiątnicy, w Dziejach Apostolskich 1:16, mówi: „Mężowie bracia, musiało się wypełnić słowo Pisma (…) o Judaszu, który był przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa”.
Krok po kroku Jezus zmierzał w kierunku krzyża, dokładając starań, aby wypełnić wszystkie Pisma dotyczące Jego śmierci, aż po szczegóły dotyczące sposobu, w jaki miał zostać wydany. Chodziło o to, by pokazać, że Pisma nie mogą zostać naruszone, i że to Bóg sprawuje kontrolę.
2. Spektakularne grzechy służą Bożemu celowi
Decydując się na bycie zdradzonym przez bliskiego przyjaciela, a nawet przez pocałunek, Jezus pokazuje nam, że najbardziej nikczemny czyn w historii świata – zdrada, a w konsekwencji zabójstwo Syna Bożego – był częścią zbawczego Bożego planu. Jest to wyraźnie powiedziane w Dziejach Apostolskich 4:27-28, że te rzeczy dokonały się z Jego ręki i z Jego postanowienia.
Innymi słowy, przykład Judasza uczy nas, że najstraszniejsze grzechy świata są wykorzystywane przez Boga do Jego zbawczych celów. Właśnie wtedy, gdy ludzie myślą, że zdobywają przewagę, okazuje się, że ich ręka służy temu, komu się sprzeciwiają. To dla nas wspaniała lekcja, której powinniśmy się nauczyć.
3. Zbawcza wiara nie jest tym samym, co religijne uczynki
Wybierając od początku apostoła, który był przeznaczony na apostazję i zatracenie, włączając go do swoich najbliższych relacji, dając mu władzę nad nieczystymi duchami i nad chorobami, Jezus pokazuje nam, że religijne powiązania, religijne praktyki i cuda nie są pewnymi dowodami narodzenia na nowo. Ewangelia Mateusza 10:1-4 opisuje wybór dwunastu. Wymienia Judasza i mówi, że Jezus „dał im moc nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i aby uzdrawiali wszystkie choroby i wszelkie słabości” (Mateusza 10:1). Judasz chodził z Jezusem, posługiwał z Nim przez trzy lata i czynił te cuda.
Judasz staje się żywą ilustracją ludzi z Mateusza 7:22-23: „Wielu powie mi tego dnia: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów?”. To jest Judasz – i wielu, wielu innych ludzi w historii. A wtedy Jezus oświadczy im: „Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość”. Jakże żywą lekcją jest nauka, że właściwa doktryna (“Panie, Panie, wiemy, kim jesteś; mamy właściwą doktrynę, Panie, Panie”) oraz działalność religijna i czynienie cudów (“Wypędzaliśmy demony, uzdrawialiśmy ludzi”) nie dowodzą niczego o zbawczej wierze i narodzeniu się na nowo. Taki jest wniosek z przykładu Judasza.
4. Suwerenność nie umniejsza ludzkiej odpowiedzialności
Judasz służy jako ilustracja tego, że predestynacja i odpowiedzialność człowieka idą ze sobą w parze. Przeznaczenie Judasza zostało ustalone jeszcze przed jego zdradą. Jezus powiedział, że zachował od apostazji wszystkich swoich uczniów z wyjątkiem Judasza, “syna zatracenia” (Jana 17:12). W Jana 6:64 jest napisane, że „Jezus wiedział bowiem od początku (…) kto miał go zdradzić”. A w następnym wersecie Jezus wyjaśnił: „Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu to nie jest dane od mojego Ojca” (Jana 6:65). Innymi słowy, Judasz nie pokutował, ponieważ Ojciec mu tego nie użyczył; jego los był przesądzony. A jednak był winny – naprawdę winny, naprawdę odpowiedzialny, naprawdę godny potępienia. Był naprawdę odpowiedzialny za to, co zrobił. Sam powiedział w Mateusza 27:4: „Zgrzeszyłem, wydając krew niewinną”.
Od Judasza uczymy się więc, aby nie wytrącił nas z równowagi fakt, że człowiek może być skazany na zatracenie, a mimo to być całkowicie odpowiedzialny za to, co robi.
5. Odnajdywanie zadowolenia w pieniądzach deprawuje nasze dusze
Judasz jest żywym przykładem straszliwej, przerażającej mocy miłości do pieniędzy i tego, jak zaślepia nas ona na to, co jest prawdziwe, piękne i wartościowe na tym świecie. W Ewangelii Jana 12:4-6, kiedy Maria namaściła Jezusa, Judasz powiedział, pełen obłudy: „Dlaczego tej maści nie sprzedano za trzysta groszy i nie rozdano ich ubogim?”. A Jan komentuje: „A to mówił nie dlatego, że troszczył się o ubogich, ale ponieważ był złodziejem i miał sakiewkę, a nosił to, co do niej włożono”. Uczynił to przed nosem samego Syna Bożego, który oddał swoje życie na okup za wielu, którego nauki słuchał przez trzy lata, i w którego mocy czynił cuda.
Judasz bardziej kochał pieniądze niż Jezusa. To jest przerażające, niewiarygodne, niewypowiedzianie złe. Powinno przyprawić każdego z nas o drżenie na myśl o tym, jaką moc mają pieniądze w naszym życiu, że potrafią zaślepić nas na to, co jest prawdziwe, piękne i cenne. Kiedy więc Judasz dostał swoją szansę, wystarczyło trzydzieści srebrników, aby sprzedać samego Syna Bożego.
Jestem pewien, że jest więcej odpowiedzi na dzisiejsze pytanie, ale oto przynajmniej pięć odpowiedzi, które widzę w Biblii, dlaczego Bóg postanowił, a Jezus wybrał, aby zdrajca od początku został włączony do grona apostołów.
- Aby wypełnić Pismo Święte: Pismo Święte nie może być naruszone, a Bóg posiada całkowitą kontrolę.
- Nawet straszliwe grzechy służą zbawczym celom Boga w Jego suwerennym planie.
- Czas spędzony z Jezusem i czynienie cudów nie są dowodem zbawczej wiary.
- Predestynacja i ludzka odpowiedzialność idą ze sobą w parze.
- Za najgorszym grzechem świata stoi miłość do pieniędzy.
© EWC & DesiringGod