Coś, czym możemy się chlubić

Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.

Łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.

Efezjan 2,8-9

Nowy Testament łączy ze sobą wiarę i łaskę, abyśmy nie chlubili się tym, co sama łaska może osiągnąć.

Jednym z najbardziej znanych przykładów jest List do Efezjan 2,8. Z łaski, przez wiarę. Oto współzależność, która chroni wolność łaski. Z łaski, przez wiarę.

Wiara jest aktem naszej duszy, który odwraca się od naszego braku samowystarczalności i kieruje ku darmowym i w pełni wystarczającym zasobom Boga. Wiara skupia się na wolności Boga, który może obdarzać łaską tych, którzy są niegodni. Wiara polega na Bożej hojności.

Dlatego wiara, ze swej natury, niweczy chlubienie się, i łączy się z łaską. Gdziekolwiek wiara spogląda, widzi łaskę za każdym chwalebnym działaniem. Nie może się więc chlubić, chyba że w Panu, Autorze łaski.

Dlatego Paweł, po tym gdy stwierdził, że zbawienie jest z łaski przez wiarę, powiedział: „I to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efezjan 2,8-9). Wiara nie może chlubić się ludzką dobrocią, lub kompetencjami czy mądrością, ponieważ wiara skupia się na darmowej, wszechogarniającej łasce Bożej. Jakąkolwiek dobroć wiara widzi, widzi to jako owoc łaski.

Gdy spogląda na naszą „mądrość od Boga i sprawiedliwość, i poświęcenie, i odkupienie”, mówi: „Ten, kto się chlubi, niech się chlubi w Panu” (1 Koryntian 1,30-31, UBG).

Udostępnij!
    Dołącz!
    Wpisz swój e-mail, aby co dwa tygodnie otrzymywać najnowsze materiały EWC.