Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują.
Ewangelia Mateusza 5,44
Modlitwa za swoich wrogów jest jedną z najgłębszych form miłości, ponieważ oznacza to, że musisz naprawdę chcieć, aby przytrafiło się im coś dobrego.
Możesz robić coś miłego dla swoich wrogów bez żadnego prawdziwego pragnienia, aby im się dobrze powodziło. Lecz modlitwa za nich jest w obecności Boga, który zna twoje serce i modlitwa jest wstawaniem się u Boga w ich imieniu.
Może to być modlitwa o ich nawrócenie. Może to być modlitwa o ich skruchę. Może to być modlitwa o to, aby zdali sobie sprawę z wrogości, która tkwi w ich sercu. Może być o to, aby zostali powstrzymani w ich brnięciu w grzech, nawet jeśli będzie to wymagało choroby lub klęski. Lecz modlitwa, którą Jezus ma tutaj na myśli, jest zawsze dla ich dobra.
To jest to, co Jezus uczynił, wisząc na krzyżu:
Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.
Ewangelia Łukasza 23,34
I to jest to, co uczynił Szczepan, będąc kamienowanym:
Padłszy na kolana, zawołał donośnym głosem: Panie, nie policz im grzechu tego.
Dzieje Apostolskie 7,60
Jezus nawołuje nas nie tylko, aby czynić dobrze naszym wrogom, jak powitanie ich i pomaganie w zaspokajaniu ich potrzeb (Ewangelia Mateusza 5,47); On również nawołuje nas, aby pragnąć tego, co dla nich najlepsze, i aby wyrażać te pragnienia w modlitwach, nawet gdy wróg nie jest nigdzie w pobliżu.
Nasze serca powinny pragnąć ich zbawienia, pragnąć ich obecności w niebie z nami i pragnąć ich wiecznego szczęścia. Niech Bóg da nam łaskę, aby modlić się tak, jak apostoł Paweł za Żydów, z których wielu uczyniło jego życie bardzo trudnym:
Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzają ku zbawieniu Izraela.
Rzymian 10,1
