Artykuł jest częścią serii Zdumieni Bogiem – 10 prawd, które wywrócą świat do góry nogami będącej zaadaptowanymi fragmentami książki Johna Pipera o tym tytule. Niebawem książka ukaże się również w formacie PDF dostępna za darmo.
Ale teraz tak mówi PAN, który cię stworzył, Jakubie, i który cię ukształtował, Izraelu: Nie bój się, bo cię odkupiłem i wezwałem cię po imieniu; jesteś mój. Gdy pójdziesz przez wody, będę z tobą, jeśli przez rzeki, one cię nie zaleją. Gdy pójdziesz przez ogień, nie spłoniesz i płomień cię nie spali. Ja bowiem jestem PANEM, twoim Bogiem, Świętym Izraela, twoim Zbawicielem. Dałem Egipt na okup za ciebie, Etiopię i Sabę zamiast ciebie. Ponieważ jesteś w moich oczach drogi, jesteś uwielbiony, a ja cię umiłowałem – dlatego dałem ludzi za ciebie i narody za twoje życie. Nie bój się, bo ja jestem z tobą; ze wschodu przyprowadzę twoje potomstwo i z zachodu cię zgromadzę. 6 Powiem północy: Oddaj; a południu: Nie zatrzymuj. Przyprowadź moich synów z daleka i moje córki z krańców ziemi; 7 każdego, kto nazywany jest moim imieniem i którego dla swojej chwały stworzyłem, ukształtowałem i uczyniłem”.
Księga Izajasza 43:1–7
„Dlaczego Bóg stworzył ten świat?”.
Krótka odpowiedź, rozbrzmiewająca w całej Biblii jak przetaczający się grzmot, jest taka: Bóg stworzył ten świat dla Swojej chwały. Za chwilę powiemy sobie o tym, co to znaczy, lecz najpierw ustalmy ten fakt.
Zwróćmy uwagę na kluczowe wersety z Księgi Izajasza 43:6–7: „Przyprowadź moich synów z daleka i moje córki z krańców ziemi; każdego, kto nazywany jest moim imieniem i którego dla swojej chwały stworzyłem, ukształtowałem i uczyniłem”. Nawet, jeśli zawęzimy sens tego tekstu w ten sposób: „Uczyniłem Izrael ku Mojej chwale”, to użycie wyrazów stworzyłem, ukształtowałem i uczyniłem, kieruje nas z powrotem do pierwotnego aktu stworzenia. Oto ostateczny cel istnienia Izraela. Oto, dlaczego ostatecznie wszystko istnieje – ku chwale Boga.
Stworzeni ku chwale Boga
Kiedy w pierwszym rozdziale Biblii powiedziano: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boga go stworzył; stworzył ich mężczyzną i kobietą” (Rodzaju 1:27), to o co właściwie chodzi? Celem obrazu jest ukazywanie. Obrazy są tworzone, aby wyrazić coś o oryginale. Wskazują na oryginał. Otaczają chwałą oryginał. Bóg stworzył ludzi na Swój obraz, aby świat był wypełniony odbiciami Boga. Obrazy Boga. Wiele miliardów posągów Boga. Aby nikt nie przeoczył sensu stworzenia, sensu człowieczeństwa – polegającego na poznawaniu, kochaniu i ukazywaniu Boga.
Aniołowie wołają: „Święty, święty, święty, PAN zastępów. Cała ziemia jest pełna jego chwały” (Iz 6:3).Ta ziemia jest pełna nosicieli Boskiego obrazu, chwalebnych ruin. I nie tylko ludzi – także przyrody! Po co nam taki zapierający dech w piersiach świat, w którym przyszło nam żyć? Dlaczego tak ogromny wszechświat? Przeczytałem kiedyś, że we wszechświecie jest więcej gwiazd niż słów i dźwięków, które kiedykolwiek wypowiedzieli wszyscy ludzie. Dlaczego?
Biblia krystalizuje tę kwestię w bardzo zrozumiały sposób: „Niebiosa głoszą chwałę Boga” (Ps 19:1). Ktoś może zapytać: „Skoro Ziemia jest jedyną zamieszkaną planetą, a człowiek jedynym rozumnym mieszkańcem wśród gwiazd, to dlaczego istnieje tak wielki i pusty wszechświat?”. Odpowiedź brzmi: ponieważ nie chodzi tu o nas. Chodzi o Boga. I to jest niedomówienie. Bóg stworzył nas, abyśmy Go znali, kochali i okazywali Mu miłość. A potem dał nam wskazówkę, jaki On jest. Tą podpowiedzią jest wszechświat. Wszechświat oznajmia chwałę Boga, a powodem naszego istnienia jest to, że możemy ją zobaczyć, być nią oszołomieni i chwalić Boga z jej powodu.
Na ten temat Paweł pisze: „Jego niewidzialne atrybuty, a mianowicie jego wieczna moc i boska natura, były od stworzenia świata wyraźnie poznawalne, w rzeczach, które zostały stworzone. Tak więc są oni bez wymówki. Bo chociaż znali Boga, nie uczcili go jako Boga ani mu nie składali dziękczynienia” (Rz 1:20-21, przekład za oryginałem).
Wielka tragedia wszechświata polega na tym, że chociaż ludzie zostali stworzeni, aby oddawać chwałę Bogu, to jednak wszyscy nie spełniliśmy tego celu i ‘zamieniliśmy chwałę nieśmiertelnego Boga na obrazy przypominające śmiertelnego człowieka’ (Rz 1:23, przekład za oryginałem) – zwłaszcza na obraz w lustrze. To jest właśnie esencja tego, co nazywamy grzechem.
Dlaczego więc Bóg stworzył wszechświat? W całej Biblii, od wieczności do wieczności, jak przetaczający się grzmot, rozbrzmiewa fakt, że Bóg stworzył świat dla Swojej chwały.
Świadectwo Izajasza
Izajasz mówi wprost, że Bóg stworzył świat dla Swojej chwały (w. 7). Wciąż podkreśla tę rzeczywistość, aby pomóc nam ją poczuć i przyswoić sobie w naszym sposobie myślenia.
„Każda dolina niech będzie podniesiona, a każda góra i każdy pagórek – obniżone. … Wtedy objawi się chwała PANA i ujrzy to razem wszelkie ciało. Tak bowiem mówiły usta PANA. (Iz 40:4–5).
„Ja, PAN, to jest moje imię, a mojej chwały nie oddam innemu ani mojej czci – rzeźbionym posągom” (Iz 42:8).
„Rozbrzmiewajcie śpiewaniem góry, lesie wraz ze wszystkimi drzewami; PAN bowiem odkupił Jakuba, a w Izraelu okrył się chwałą” (Iz 44:23).
„Ze względu na moje imię powściągam swój gniew i ze względu na moją chwałę powstrzymam swój gniew na ciebie… Oto wytapiałem cię, ale nie jak srebro; wybrałem cię w piecu utrapienia. Ze względu na siebie, na siebie samego, to uczynię, bo jakże miałoby być splugawione moje imię? Przecież mojej chwały nie oddam innemu” (Iz 48:9–11).
„I rzekł do mnie: ‘Ty jesteś moim sługą, Izraelu, w którym zostanę otoczony chwałą’.” (Iz 49:3, przekład za oryginałem).
„Oto bowiem ciemność okryje ziemię i mrok – ludy, ale nad tobą wzejdzie PAN i jego chwała pojawi się nad tobą” (Iz 60:2).
„Duch PANA BOGA spoczywa na mnie, ponieważ PAN mnie namaścił, abym ubogim niósł dobrą nowinę (…) aby dać im (…) szatę chwały zamiast słabości ducha, aby mogli być nazwani dębami sprawiedliwości, zasiewem PANA ku Jego chwale” (Iz 61:1–3, przekład za oryginałem).
Co oznacza otaczać chwałą
Bóg stworzył świat „ku Swojej chwale”. To nie znaczy, „aby był uczyniony chwalebnym”. Nie traktuj otaczania chwałą Boga jako jakiegoś upiększania Go. „Upiększyć” oznacza na przykład uczynienie pięknym zwykłego pomieszczenia mieszkalnego. To nie jest tak, że czynimy pięknym Boga, który jest kimś zwykłym. Nie o to chodzi w otaczaniu chwałą Boga.
Kiedy Bóg stworzył świat, nie stworzył go z żadnej potrzeby, słabości czy niedostatku. Stworzył go ze Swej pełni, siły i całkowitej wystarczalności. Jak powiedział Jonathan Edwards: „Nie jest żadnym argumentem na rzecz pustki lub niedostatku źródła, że jest ono skłonne do przelewania się” (Yale: Dzieła, tom 8, s. 448). Tak więc nie chwalimy Boga przez ulepszanie Jego chwały, ale przez widzenie, smakowanie i ukazywanie Jego chwały (co jest tym samym, co poznawanie, kochanie i ukazywanie jej).
Albo rozważmy słowo powiększać (tak w Filipian 1:20, ‘aby Chrystus był wywyższony’ [dosł.: powiększony, w grece megalunthesetai]). Powiększamy chwałę Bożą jak przez teleskop, a nie mikroskop. Mikroskop sprawia, że małe rzeczy wyglądają na większe niż są w rzeczywistości. Teleskopy sprawiają, że niewyobrażalnie wielkie, ale odległe rzeczy wydają się bardziej podobne do tego, czym naprawdę są. Nasze życie ma być teleskopem dla chwały Boga. Zostaliśmy stworzeni po to, żeby oglądać Jego chwałę, być nią zachwyceni i żyć tak, aby pomóc innym zobaczyć Go i rozkoszować się Nim takim, jakim jest naprawdę.
Poznawać, kochać, ukazywać chwałę Bożą – oto dlaczego istnieje wszechświat. Jeśli to cię ogarnie tak, jak powinno, wpłynie to na sposób, w jaki myślisz i czujesz o wszystkim. Ponieważ teraz wiesz, dlaczego wszystko istnieje. Nie wiesz wszystkiego – jest niezliczona ilość rzeczy, których nie wiesz – ale nigdy nie tracisz czasu, aby dowiedzieć się czegoś ważnego o wszystkim, ponieważ wiesz, że wszystko istnieje dla chwały Boga. A zatem wiedzieć tę jedną rzecz – że wszystkie rzeczy istnieją dla chwały Bożej – to wiedzieć o wszystkim coś niezwykle ważnego. Wiesz, w jakim celu to wszystko ostatecznie istnieje. To jest niesamowite.
Chwała skupiona na Krzyżu
Jednocześnie, proste stwierdzenie, że Bóg stworzył świat dla swojej chwały jest zbyt ogólnikowe. Nie możemy tego tak zostawić. Jest ono zbytnio oderwane od osób Trójcy Świętej i od biegu historii, którą Bóg kieruje. Pytanie nie brzmi po prostu: „Dlaczego Bóg stworzył świat?”, ale dlaczego ten świat? – dlaczego miały miejsce tysiące lat ludzkiej historii z chwalebnym początkiem, strasznym upadkiem w grzech, dziejami Izraela, przyjściem Syna Bożego na świat, a następnie zastępczą śmiercią, triumfalnym zmartwychwstaniem, założeniem Kościoła i historią globalnych misji aż do czasu, w którym żyjemy dzisiaj? Dlaczego ten świat? Ta historia?
Krótka odpowiedź brzmi: dla chwały Bożej łaski, która została ukazana i objawiona w sposób najwyższy w zbawczej śmierci Jezusa. Albo mówiąc pełniej: ten świat – ta historia, która się rozwija – został stworzony, jest prowadzony i podtrzymywany przez Boga, aby łaska Boża, w sposób najwyższy ukazana w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa dla grzeszników, była uwielbiana przez całą wieczność w Chrystusowej radości odkupionych.
Oznacza to, że bycie skoncentrowanym na Bogu w sposób konieczny i szczególny sprowadza się do wywyższania Chrystusa pod wpływem ewangelii. Istnieje wiecznie nierozerwalny związek pomiędzy chwałą Boga i chwałą łaski, chwałą Chrystusa i chwałą krzyża. W rzeczy samej, wszystko w stworzeniu istnieje dla chwały Bożej łaski, która została ukazana i objawiona w sposób najwyższy w zbawczej śmierci Jezusa.
Zobaczmy, jak chwała Boża jest połączona z krzyżem Chrystusa. Możemy to zrobić w pięciu krokach.
Szczytem Bożego objawienia Jego własnej chwały jest okazanie Jego łaski, czego wynikiem jest uwielbienie
Bóg „przeznaczył nas do przybrania za synów przez Jezusa Chrystusa, zgodnie z zamiarem swojej woli, ku chwale swojej chwalebnej łaski” (Ef 1:5-6, przekład za oryginałem). Innymi słowy, chwała Bożej łaski – to, co Paweł nazywa ‘niezmierzonym bogactwem łaski jego w dobroci względem nas w Chrystusie Jezusie’ (Ef 2:7) – jest najwyższym i ostatecznym punktem w objawieniu Bożej chwały. Celem zaś predestynacji jest to, abyśmy żyli ku uwielbieniu chwały tej łaski na wieki.
To jest punkt końcowy Bożej chwały. Wszystko inne, nawet Jego gniew, służy temu celowi, ponieważ Paweł mówi: „Pragnąc okazać swój gniew i dać poznać swoją moc, [Bóg] znosił z wielką cierpliwością naczynia gniewu (…), aby dać poznać bogactwo swojej chwały w naczyniach miłosierdzia” (Rz 9, 22-23, przekład za oryginałem). Gniew jest przedostatni. Chwała łaski Boga na naczyniach Jego miłosierdzia – to jest rzecz ostateczna.
Bóg już przed stworzeniem zaplanował, że chwała Jego łaski będzie uwielbiona
Bóg „wybrał nas w nim przed założeniem świata (…) ku chwale swej chwalebnej łaski” (Ef 1:4, 6, przekład za oryginałem). Łaska nie była czymś dodatkowym w odpowiedzi na upadek człowieka. Był to plan, ponieważ łaska jest szczytem góry Bożej chwały. A On stworzył świat dla Swojej chwały. Zaplanował świat dla chwały Swojej łaski.
Plan Boga polegał na tym, że uwielbienie chwały Jego łaski dokona się przez Chrystusa
„Przeznaczył nas do przysposobienia sobie jako synów przez Jezusa Chrystusa (…) ku uwielbieniu chwały swojej chwalebnej łaski” (Ef 1:5-6, przekład za oryginałem). To przeznaczenie ku uczczeniu chwały łaski Bożej dokonało się „przez Jezusa Chrystusa”. W wiecznej wspólnocie Trójcy, Ojciec i Syn zaplanowali, że Boża łaska będzie w najwyższym stopniu objawiona przez zbawcze dzieło Syna.
Paweł ponownie mówi, że Bóg „powołał nas świętym powołaniem nie ze względu na nasze uczynki, lecz ze względu na swój zamysł i łaskę, którą dał nam w Chrystusie Jezusie, zanim zaczęły się wieki” (2 Tm 1:9, przekład za oryginałem). Tak więc, zanim zaczęły się wieki, plan miał to na celu, aby objawiła się chwała łaski Bożej, szczególnie przez Chrystusa Jezusa.
Boży plan od wieczności zakładał, że chwała Bożej łaski osiągnie swój punkt szczytowy w zbawczym dziele Jezusa
Widzimy to w nazwie, która została wypisana na okładce księgi odkupionych jeszcze przed stworzeniem świata. Zanim pojawił się jakikolwiek ludzki grzech, za który należało umrzeć, Bóg zaplanował, że Jego Syn zostanie zabity za grzeszników. Wiemy o tym, ponieważ przed stworzeniem księga życia otrzymała swoją nazwę. Księga Objawienia 13:8 mówi nam, że ‘każdy, którego imię nie zostało zapisane przed założeniem świata w księdze życia Baranka, który został zabity’, stanie się czcicielem bestii.
Przed stworzeniem, nazwa księgi brzmiała „księga życia Baranka, który został zabity”. Planem Bożym była chwała. Planem była łaska. Planem był Chrystus. A także planem była śmierć. I ta śmierć dla dobra grzeszników takich jak my jest sercem ewangelii, dlatego Paweł nazywa ją ‘ewangelią o chwale Chrystusa’ (2 Kor 4:4).
Dlatego też ostatecznym celem stworzenia, prowadzenia i utrzymania tego świata jest uwielbianie chwały łaski Boga widocznej w ukrzyżowaniu Jego Syna za grzeszników.
To dlatego Księga Objawienia pokazuje, że przez całą wieczność będziemy śpiewać „pieśń Baranka” (Obj 15:3). Będziemy mówić z gorącym podziwem i uwielbieniem: „I śpiewali pieśń nową, mówiąc: „Godzien jesteś wziąć zwój i otworzyć jego pieczęcie, bo zostałeś zabity i przez krew twoją wykupiłeś ludzi dla Boga z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu” (Obj 5:9, przekład za oryginałem). Będziemy chwalić dziesięć tysięcy rzeczy dotyczących naszego Zbawiciela. Ale nie powiemy nic bardziej chwalebnego niż to: zostałeś zabity i wykupiłeś miliony.
Pytamy więc na zakończenie: „Dlaczego Bóg stworzył świat?”. I odpowiadamy za pomocą Pisma Świętego: Bóg stworzył świat dla Swojej chwały. Bóg nie stworzył go z jakiejś potrzeby. Nie stworzył świata z niedostatku, który trzeba było uzupełnić. On nie był samotny. Był w pełni szczęśliwy we wspólnocie Trójcy
Świętej – Ojca, Syna i Ducha Świętego. Stworzył świat, aby wystawić na pokaz Swoją chwałę, aby Jego lud mógł Go poznawać, kochać i ukazywać.
A dlaczego stworzył świat, który miałby stać się taki jak ten? Świat, który popadł w grzech? Świat, który zamienił swoją chwałę na chwałę obrazów? Dlaczego pozwolił, prowadził i podtrzymywał taki świat? A my odpowiadamy: dla chwały łaski Bożej, która objawiła się w sposób najwyższy w śmierci Jezusa.
Pytania końcowe
Ostateczną przyczyną wszystkich rzeczy jest przekazywanie chwały Bożej łaski, czego wynikiem jest wieczne, radosne uwielbienie odkupionych rzesz z każdego ludu, języka, plemienia i narodu.
Wszystkie rzeczy są stworzone, kierowane i podtrzymywane dla chwały Boga, która osiąga swój szczyt w chwale Jego łaski, świecącej najjaśniej w chwale Chrystusa, najwyraźniej ukazanej w chwale krzyża. Pytam więc:
- Czy chwała Boża jest najjaśniejszym skarbem na horyzoncie twojej przyszłości? Paweł wyraził chrześcijańskie serce w Liście do Rzymian 5:2: „Radujemy się nadzieją chwały Bożej” (za oryginałem).
- Czy chwała łaski jest najsłodszą nowiną dla twojej obciążonej winą duszy?
- Czy chwała Chrystusa w twoim życiu jest obecnym, osobistym ucieleśnieniem łaski Bożej?
- Czy chwała krzyża jest najsmutniejszym i najszczęśliwszym pięknem dla twojej odkupionej duszy?
