Biblia to jedna historia

Od początku do końca, Pismo Święte opowiada jedną historię, ale złożenie tej historii w jedno nie jest tak proste, jak przeczytanie całości od I Księgi Mojżeszowej do Objawienia św. Jana. (Zapytaj kogoś, kto próbował to zrobić i poddał się, gdy tylko dotarł do III Księgi Mojżeszowej). Z tego względu należy rozwijać umiejętność rozpoznawania, w jaki sposób wybrany fragment Biblii pasuje do całej historii.

Poniżej podaję kilka kroków, które mogą pomóc w osiągnięciu tego celu:

(1) Przeczytaj cały Stary Testament. Jeśli możesz, czytaj całe księgi w krótkim czasie, najlepiej jedną księgę na jednym posiedzeniu. Pozwoli ci to na zachowanie szerszej perspektywy. Naucz się całej historii Izraela od patriarchów do powrotu z wygnania. Gdy czytasz, przykładaj szczególną uwagę do przymierza, które Bóg zawiera
z Noem (1Moj 8:20-9:17), z Abrahamem (1Moj 12:1-3; 15:1-21), z narodem Izrael (2Moj 19-24), z Dawidem (2Sm 7:1-17), a najbardziej do nowego przymierza, które Bóg obiecuje przez Jeremiasza (Jr 31:31-34). Każde przymierze dodaje coś do naszego zrozumienia Bożych celów w stworzeniu i odkupieniu.

(2) Czytaj wiele razy wszystkie cztery Ewangelie. Każda z Ewangelii przedstawia bogaty teologicznie portret Jezusa będącego wypełnieniem wszystkich starotestamentowych obietnic Boga. Dlatego zwróć uwagę na to, w jaki sposób autorzy Ewangelii łączą Jezusa ze Starym Testamentem. Później zobacz, jak Ewangelie stanowią kontynuację starotestamentowej historii zbawczego dzieła Boga, ukazując nam punkt zwrotny całej historii: życie, śmierć oraz zmartwychwstanie Jezusa.

(3) Zwróć szczególną uwagę na każdy fragment, w którym autorzy Nowego Testamentu cytują lub powołują się na jakiś werset ze Starego Testamentu. Jezus sam nauczał apostołów, jak właściwie interpretować Stary Testament – czyli w świetle swojej śmierci i zmartwychwstania (Łk 24:27, 44-47). Pozwól apostołom być twoimi przewodnikami w łączeniu kropek pomiędzy Testamentami.

(4) Dokładnie studiuj miejsca, w których autorzy biblijni sami układają kawałki całej historii Pisma Świętego. Mowa Szczepana w Dziejach Apostolskich 7 jest jednym z takich miejsc. Kazanie Pawła w Dziejach Apostolskich 13:16-41 kolejnym: tutaj Paweł wyjawia, w jaki sposób życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa wypełniają tę obietnice, którą dał ojcom (w. 32). W Liście do Galacjan 3-4, Paweł wyjaśnia, w jaki sposób ewangelia równocześnie wypełnia Boże obietnice dane Abrahamowi i kończy erę prawa mojżeszowego. W Liście do Hebrajczyków, a szczególnie w rozdziałach 8-10, autor wyjaśnia, w jaki sposób śmierć Jezusa jest doskonałym, dokonanym raz na zawsze wypełnieniem starotestamentowego systemu ofiarniczego. W rezultacie, poprzez śmierć Chrystusa wierzący otrzymują przebaczenie grzechów, nowe serca oraz swobodny dostęp do Boga – a stary system został zakończony ostatecznie. Fragmenty takie jak ten pozwalają nam przede wszystkim zrozumieć Stary Testament. Dzięki nim możemy zobaczyć, w jaki sposób dzieło Chrystusa wypełnia, dopełnia, a czasami usuwa to, co je poprzedzało w historii zbawienia.

Celem tego wszystkiego jest zrozumienie jednolitej, zunifikowanej narracji biblijnej. Czasami teologowie nazywają czytanie takie jak to „teologią biblijną” – teologią, która śledzi postępujący rozwój Bożego objawienia w Piśmie Świętym.

Istotnym jest, aby nauczyć się czytać Pismo Święte w taki sposób, aby można je interpretować i stosować w naszym życiu w sposób właściwy. Zrozumienie tego, w jaki sposób dany fragment pasuje do całej historii, łączy się z tym, w jaki sposób możemy odnieść go później do miejsca, które my zajmujemy w tej historii. Poniżej przytaczam kilka przykładów:

• Chrześcijan nie obowiązują przepisy dotyczące czystości z III Księgi Mojżeszowej – Chrystus je wypełnił, a w związku z tym zniósł. W dalszym ciągu jednak objawiają one nam świętość Boga i Jego wymóg, abyśmy sami byli święci (3Moj 19:2).
• Podbój ziemi Kanaan przez Jozuego nie może służyć ani za model prowadzenia polityki zagranicznej, ani za przykład zamierzchłego barbarzyństwa. Zamiast tego postrzegamy go jako narzucony przez Boga akt sądu. W tym konkretnym przypadku, ostateczny sąd Boży nad grzechem został przeniesiony do określonego momentu w historii (1Moj 15:16).

Postrzeganie Pisma Świętego jako pojedynczej historii jest jedną z najważniejszych perspektyw, które służą do jego prawidłowego czytania, a także pozwala na otrzymanie jednej z największych nagród. Umożliwia nam wspięcie się na szczyt objawienia zbawczego dzieła Bożego i pochwycenie epickiego widoku rozprzestrzeniającego się przed nami od wieczności w przeszłości do wieczności w przyszłości.